Znaczenie Literatura Awangardowa (Czym jest, Pojęcie i Definicja) – Znaczenia
Co to jest literatura awangardowa:
Literatura awangardowa to zespół dzieł literackich powstałych w pierwszych dekadach XX wieku, które zrywały z dotychczasowymi schematami, eksponowały nowe i odmienne tendencje literackie .
Słowo awangarda wywodzi się z francuskiego avant-garde , avant- oznaczającego 'przed' i garde , 'strażnik'.
Literatura, podobnie jak inne formy wyrazu artystycznego, należała do różnych ruchów awangardowych, które powstawały w bardzo szczególnym kontekście historycznym, politycznym, społecznym i gospodarczym.
Z jednej strony był to dla wielu narodów czas intensywnego rozwoju naukowego, technologicznego i gospodarczego, który doprowadził nawet do poprawy pracy i ekspansji gospodarczej.
Potem jednak nastały krytyczne czasy wywołane między innymi przez pierwszą wojnę światową, rewolucję rosyjską i wielki kryzys gospodarczy, drugą wojnę światową.
Literatura awangardowa rozwijała się w różnych ruchach awangardowych, które powstawały, ale w mniejszym lub większym stopniu, ponieważ niektóre z nich zagłębiały się bardziej w jeden rodzaj ekspresji artystycznej niż inne.
W tym sensie poeci i pisarze, jak również artyści w ogóle, odłożyli na bok tradycyjne struktury, sentymentalizmy, tematy tabu i uczynili ze sztuki medium do kwestionowania, wyrażania nielogicznych i surrealistycznych idei, emocji, między innymi.
Dlatego literatura awangardowa charakteryzuje się przełamaniem konwencjonalizmu i całkowitym otwarciem na kreatywność i wyobraźnię, poprzez różne techniki i środki wyrazu.
Ekspresjonizm
Ekspresjonizm pojawił się w Niemczech na początku XX wieku. Charakteryzuje się uwypukleniem takich tematów jak m.in. szaleństwo, strach, wojna, moralność, religia, utrata tożsamości, miłość, seksualność, choroba, delirium, złowrogość, udręka, fobie.
Również ekspresjonizm był ruchem, który eksponował kryzys egzystencjalny i krytykował życie klasy burżuazyjnej. Wśród głównych autorów ekspresjonistycznych możemy wymienić między innymi Georga Trakla, Rainera M. Rilke, Franza Kafkę, Franza Werfla.
Kubizm
Był to ruch awangardowy, który powstał we Francji w 1907 roku i został zainicjowany przez Pablo Picasso i Georges Braque.
W literaturze charakteryzował się on połączeniem przypadkowych, niepasujących do siebie pojęć, otwierał przestrzeń dla czarnego humoru i przyczyniał się do powstania kaligramu. Jej głównym eksponentem był Francuz Guillaume Apollinaire.
Futuryzm
Literacki futuryzm powstał we Włoszech za sprawą poety Filio Tommaso Marinetta, który w 1909 roku opublikował manifest futurystyczny, w którym wywyższył ideę maszyny, ruchu, zmysłowości i wojownika.
Była to awangarda, która wyszła poza konwencjonalne parametry i dała literaturze wyraz zdolny do ponownego wymyślenia człowieka i udzielenia miejsca temu, co nie jest ludzkie.
Dadaizm
Dadaizm, jako ruch awangardowy, powstał w Szwajcarii w 1916 roku. Jej założycielami byli poeci Tristan Tzara (Rumun) i Hugo Ball (Niemiec), który napisał traktat Dada.
Literatura dadaistyczna charakteryzowała się kwestionowaniem literatury i sztuki, przedstawianiem tematów pozbawionych logiki, absurdów i wierszy, które prezentują ciągłe następstwo słów.
Ultraizm
Ultraizm był ruchem awangardowym, który sprzeciwiał się modernizmowi. Wywodzi się z Hiszpanii z około 1918 roku.
Był to najbardziej rozpowszechniony ruch awangardowy wśród hiszpańskojęzycznych poetów i pisarzy. Charakteryzował się użyciem wolnego wiersza, szerokim zastosowaniem metafory i nie utrzymaniem rytmicznego stylu.
Do głównych przedstawicieli ultraizmu należą między innymi Vicente Huidobro, Guillermo de Torre, Guillaume Apollinaire, Jorge Luis Borges.
Surrealizm
Literatura surrealistyczna pojawiła się we Francji około 1924 roku. Charakteryzuje się jako ruch awangardowy, który dąży do zdemaskowania tego, co rzeczywiste od tego, co wyimaginowane, irracjonalne, marzycielskie lub nieświadome.
Jest to literacka awangarda, która zrywa ze wszystkimi dotychczasowymi strukturami i szeroko wykorzystuje obrazy, które wyrażają emocjonalność.
Do głównych wyrazicieli literackiego surrealizmu należą między innymi André Breton, Philippe Soupault, Jonathan Swift, Arthur Rimbaud, Edgar Allan Poe, Charles Baudelaire, Federico García Lorca, Rafael Alberti.
