Czym są znaki muzyczne i jakie jest ich znaczenie:
Symbole muzyczne lub znaki muzyczne są serią znaków graficznych, które reprezentują dźwięki i wartości muzyczne i są używane do zapisu muzyki.
Każdy znak ma inną funkcję, dlatego mogą one wskazywać na takie elementy jak wysokość dźwięku, czas trwania, puls, rytm, klucz, dynamikę itd.
Dokumenty, na których zapisana jest muzyka, nazywane są „partyturami”. Popatrzmy na przykład wyniku:
Personel
Partytura składa się z kilku linii zwanych „klepkami”. Każda tabliczka składa się z 5 równoległych do siebie poziomych linii, na których zapisane są nuty muzyczne, które wskazują wysokość i czas trwania dźwięku.
Linie personalne są ponumerowane od dołu do góry. Dlatego dolny wiersz odpowiada pierwszemu wierszowi, a górny piątemu.
Na pięciolinii każdy wiersz i każda przestrzeń między wierszami jest nazwana nutą muzyczną z odniesienia określonego przez klucz wiolinowy. Istnieje siedem nazw nut muzycznych: (tixagag_16) do, re, mi fa, sol, la i si .
Położenie nut na pięciolinii w zależności od klucza wiolinowego.
Patrz również Muzyka.
Clefs
Na początku każdej pięciolinii dodawany jest znak, który informuje czytelnika, która nuta będzie nutą odniesienia dla odczytu linii pięciolinii. Ten znak nazywa się clef.
Istnieją trzy główne clefy. Zgodnie ze swoją pozycją, to znaczy zgodnie z linią, w której się znajdują, nadają one swoją nazwę linii, ustanawiając odniesienie do odczytywania innych nut zarówno wznoszących się, jak i opadających.
Treble clef
Ten knaf służy do przedstawiania dźwięków od oktawy środkowej wzwyż (średnie i wysokie tony) i jest zazwyczaj najbardziej znany. Knaf wiolinowy znajduje się na drugiej linii pięciolinii, tzn. jest pisany „en seconde”. W ten sposób druga linia zostanie nazwana G i od niej powstaną pozostałe nuty. Na przykład, następnym miejscem będzie A, a poprzednim miejscem będzie F (aby zobaczyć nuty na kluczu wiolinowym, proszę zapoznać się z tabelą „Położenie nut na pięciolinii w zależności od klucza wiolinowego”).
Symbol dla klucza wiolinowego
bass clef
Knaf basowy przedstawia dźwięki od środkowej oktawy w dół (środkowy i basowy). Zazwyczaj używa się go w czwartej pozycji, choć zdarza się, że jest używany w trzeciej pozycji.
Symbol dla rogu basowego w czwartej części
Key of C
Ten knaf jest używany do reprezentowania dźwięków niektórych typów instrumentów, które mają mniej popularne strojenia, jak fagot, puzon tenorowy, trąbka itd. Może być używany w trzeciej lub czwartej części. Może być stosowany w trzeciej lub czwartej pozycji personelu.
Symbol klucza wiolinowego i jego położenie w tercji
Symbol klucza C i jego położenie w czwórniku
Patrz również Muzyka.
Figury
Na liniach i spacjach sztabki umieszczone są znaki zwane „cyframi”, które wskazują czas trwania nuty, które nazywane są półnutą (reprezentowaną przez liczbę 1), minimetrem (2), krotochwilą (4), ósemką (8), szesnastką (16), trzydziestką (32) i szesnastką (64).
Maksymalną jednostką czasu trwania jest półnuta, która dzieli się na dwie ćwierćnuty, ta na dwie ćwierćnuty i tak dalej. Popatrzmy na następujący obraz, który obejmuje od półnuty do szesnastki:
Cisza
Tak jak istnieją te liczby, które reprezentują czas trwania dźwięku, istnieją również znaki, które reprezentują czas trwania ciszy. I tak mamy odpoczynek półnuty, odpoczynek minimalny, odpoczynek krotochwilny, odpoczynek ósemkowy, odpoczynek szesnastkowy, odpoczynek półnuty, odpoczynek fugi i odpoczynek półnuty. Czas trwania odpoczynku jest równy czasowi trwania odpowiednich liczb.
Muzyczne uderzenie
W muzyce, która odpowiada określonemu pulsowi rytmicznemu, kadr jest podzielony na miary, które są reprezentowane przez prostopadły „takt”. Gdy utwór dochodzi do końca sekcji, stosuje się podwójny takt, a gdy utwór się kończy, stosuje się podwójny takt, w którym ostatnia linijka jest grubsza.
Każda miara muzyczna składa się z określonej liczby jednostek czasowych, które są zwykle wskazywane na początku kadencji lub przy każdej zmianie taktu miary.
Ta liczba jednostek czasu jest przedstawiona w postaci ułamka na początku persony. Dolny wskaźnik wyraża rodzaj figury, a górny wskaźnik maksymalną liczbę tej figury.
Na przykład: jeżeli sygnatura czasowa wynosi 34, oznacza to, że w każdym takcie będą trzy ćwierćnuty lub liczby odpowiadające łącznej wartości trzech ćwierćnut. Ćwierćnuta będzie podstawową jednostką miary.
To trzeba powtórzyć tylko w przypadku zmian rytmu. W przeciwnym razie ułamek zostanie użyty tylko raz w całym utworze.
Lewy owal: pręt oddzielający. Prawy owal: podwójny pasek, wskazujący koniec wyniku.
Accidentals
Akcydensy to znaki umieszczone przed nutą, które wskazują, że należy ją zmienić o pół tonu lub nawet o cały ton.
Symbol (ostry) wskazuje, że nuta jest podniesiona o pół tonu. Jeśli nuta ma być podniesiona o cały ton, stosuje się podwójny ostry (patrz ramka).
Symbol ♭ (płasko) oznacza, że nuta jest obniżona o pół tonu. Jeśli nuta ma być obniżona o cały ton, stosuje się podwójny flat (patrz ramka).
Symbol ♮ (pole) usuwa istniejący wcześniej przypadek.
Kompletne symbole alt można zobaczyć w poniższej tabeli:
Podpisy kluczy
Klucze wiolinowe wskazują, w jakiej tonacji znajduje się dany utwór muzyczny. Są one przedstawiane zaraz po knafie. Do ich przedstawienia używa się symboli przypadkowych: ostrego i płaskiego.
Jeżeli na początku miary nie ma przypadkowych elementów, utwór może być w tonacji C-dur lub c-moll (eolskiej).
Dodaj komentarz