Co to jest wygnanie:
Jak wygnaniem nazywa się oddzielenie człowieka od ziemi, w której mieszka. Słowo to jako takie pochodzi z łacińskiego exilĭum i oznacza „wygnany”.
Wygnanie może być dobrowolne , kiedy to sam człowiek jednostronnie decyduje o opuszczeniu swojej ojczyzny; lub przymusowe, kiedy czynniki zewnętrzne wywierają presję lub zmuszają człowieka do opuszczenia kraju, w którym mieszka. Przymusowe wygnanie charakteryzuje się również tym, że dla osoby wygnanej powrót do ojczyzny wiąże się z ryzykiem, ponieważ może ona zostać skazana na karę pozbawienia wolności lub może być zagrożona jej integralność fizyczna i życie.
Jako wygnanie oznacza również skutek bycia na wygnaniu : „Cortázar został zmuszony do życia wiele lat na wygnaniu przez rząd swojego kraju”.
Wygnanie może odnosić się również do miejsca , w którym jest wygnanie: „Po odsunięciu od prezydentury Rómulo Gallegos został wysłany na wygnanie”.
Jako wygnanie można również nazwać grupę ludzi , którzy są na wygnaniu. Kubańskie uchodźstwo w Miami, na przykład, składa się z dużej grupy ludzi oddzielonych od swojej ojczyzny głównie z powodów politycznych.
Powiązane znaczenia:
Wygnanie może być również produktem indywidualnej decyzji osoby, która z różnych powodów uważa za konieczne opuszczenie swojej ojczyzny. W tych przypadkach nazywa się to również samowygnaniem . W tym sensie może to być subtelna forma protestu przeciwko niesprawiedliwości politycznej w ich kraju, lub uniknięcie zobowiązań wobec wymiaru sprawiedliwości, lub też wymazanie czystego konta w ich życiu po bolesnych lub wstydliwych wydarzeniach w przeszłości.
Wygnanie w Biblii
W Biblii opisane jest wygnanie narodu hebrajskiego w Babilonie między 586 a 537 rokiem p.n.e. jako konsekwencja zdobycia Jerozolimy przez króla Nabuchodonozora II i deportacji znacznej części Żydów. W sensie biblijnym wygnanie jest karą, która spotkała naród hebrajski za to, że nie słuchał Boga za pośrednictwem różnych proroków i za to, że oddawał się bałwochwalstwu i grzechom, które oddalały go duchowo od Pana. Jako takie, wygnanie jest również formą duchowego oczyszczenia. Wygnanie zostaje zniesione w 537 r. p.n.e., kiedy to król perski Cyrus pozwala narodowi powrócić do królestwa Judy.
Wygnanie polityczne
wygnanie może mieć polityczny charakter, gdy ekspatriacja jest przeprowadzana jako kara dla kogoś, kto negatywnie wyrażał się o rządzącym reżimie politycznym, publicznie okazywał brak zgody na jego decyzje lub otwarcie manifestował wątpliwość w jego instytucjonalną legitymację. Na przykład, podczas wojny o niepodległość, Simón Bolívar został wielokrotnie zmuszony do wygnania w wyniku swoich działań mających na celu osiągnięcie emancypacji narodów Ameryki od monarchii hiszpańskiej.
Patrz również Expatriate.
Wygnanie i diaspora
wygnanie , w przypadku masowych migracji z powodów ekonomicznych, politycznych, społecznych lub religijnych, jest również często określane jako diaspora . Referencyjną diasporą XX wieku była ta spowodowana przez hiszpańską wojnę domową, która wypchnęła znaczną liczbę zwolenników republiki na emigrację, a Meksyk był jednym z ich głównych miejsc przeznaczenia.
Patrz również Diaspora.
