Co to jest równonoc wiosenna:
równonoc wiosenna to pora roku, w której długość dnia i nocy zrównuje się w wyniku położenia osi Ziemi w stosunku do Słońca, co pozwala promieniom słonecznym padać jednakowo na obie półkule. Jako takie, jest to wydarzenie astronomiczne, które wyznacza wejście wiosny .
Podczas równonocy wiosennej Słońce w swojej podróży przez firmament przekracza równik niebieski. Ponadto, podczas tego wydarzenia możemy zobaczyć Słońce prostopadle do nas.
Równonoc wiosenna występuje między 20 i 21 marca na półkuli północnej i 22 i 23 września na półkuli południowej . W związku z tym równonoc wiosenna występuje tylko raz w roku na każdej półkuli. Równolegle do niej, na przeciwległej półkuli występuje równonoc jesienna .
Patrz również równonoc jesienna.
Równonoc wiosenna ma również inne konsekwencje dla życia na Ziemi. Dni, na przykład, zaczynają mieć coraz więcej minut światła słonecznego; słońce wschodzi wcześniej rano i zachodzi później każdego dnia. Powoduje to konieczność zmiany czasu pod koniec marca, aby cieszyć się dłuższymi okresami nasłonecznienia. Ten trend trwa aż do przesilenia letniego , kiedy to przeżywamy najdłuższy dzień w roku.
Patrz również Przesilenie letnie.
Z drugiej strony równonoc wiosenna żegna zimę, co oznacza, że od tej pory dni będą stopniowo stawały się cieplejsze. W tym sezonie przyroda zaczyna się zielenić i osiąga swoją pełnię. Dlatego też wiosna już od czasów starożytnych kojarzy się z odrodzeniem. To właśnie w tym czasie obchodzona jest Wielkanoc , święto, którego elementy, jajka i króliki, symbolizują płodność.
Patrz również Wielkanoc
Starożytne kultury, jak np. Majowie, przywiązywały duże znaczenie do nadejścia wiosny. W rzeczywistości w Chichen Itza można zobaczyć w świątyni zbudowanej na cześć boga Kukulcan (lub Pierzastego Węża) grę światła i cienia, która występuje tylko podczas równonocy.
