Znaczenie Scholastyka (Czym jest, Pojęcie i Definicja) – Znaczenia

Co to jest scholastyka:

Scholastyka jest wynikiem połączenia myśli filozoficznej i myśli teologicznej w celu zrozumienia i wyjaśnienia nadprzyrodzonych objawień chrześcijaństwa .

Słowo scholastyka wywodzi się ze średniowiecznej łaciny scholasticus , co oznacza „scholastyczny”, a to z greckiego scholastikós . Słowo scholastyka może być użyte jako synonim.

Scholastyka rozwinęła się w średniowieczu w Europie Zachodniej między XI a XV wiekiem.

Wiedza scholastyki była stosowana w ówczesnych szkołach i uniwersytetach, czerpiąc z filozoficznych i przyrodniczych teorii Arystotelesa i innych filozofów, jak również z wiedzy religijnej chrześcijaństwa, judaizmu i innych religii.

Dlatego scholastyka to prąd filozoficzny, który starał się jak najlepiej powiązać i zintegrować rozum z wiarą , ale zawsze stawiając wiarę ponad rozumem.

To znaczy, że scholastyka starała się odpowiedzieć w zrozumiały sposób na wszystkie te wątpliwości, które powstały między rozumem a wiarą, zwłaszcza, że dla scholastyków człowiek jest obrazem Boga, dlatego oparła się na dialektyce, logice, etyce, teologii, kosmologii, metafizyce i psychologii.

To znaczy, że duża część wiedzy, którą ludzie posiadają, pochodzi z doświadczenia i zastosowania rozumu, ale istnieje jeszcze inny procent, który jest przejęty z objawień wiary i którego nie można wyjaśnić na podstawie rzeczywistości.

W tym sensie wiedza filozoficzna znajduje się w porządku teologii, jest podporządkowana, aby umożliwić interpretację i zrozumienie wiary.

Patrz również Filozofia.

Cechy charakterystyczne scholastyki

Poniżej przedstawiamy główne cechy nurtu scholastycznego.

• Jego głównym celem było zintegrowanie wiedzy, która była posiadana oddzielnie zarówno przez rozum, przez greckich filozofów, jak i przez chrześcijańskie objawienia.

Scholastycy wierzyli w harmonię między podstawami rozumu i wiary.

Filozofia pomaga teologii wyjaśnić tajemnice i objawienia wiary tak, aby rozum mógł je zrozumieć.

• Stosował w średniowieczu metodę dydaktyczną do wyjaśniania i nauczania scholastyki.
• Każdy temat został potraktowany z wielką uwagą i poświęceniem poprzez lekturę i publiczną dyskusję.

Dla chrześcijaństwa scholastyka była narzędziem do zrozumienia wiary.

Jego największym przedstawicielem w XIII wieku był św. Tomasz z Akwinu.

Patrz również:

• Teologia.
• Teodycea.