Co to jest Umarli do studni, a żywi do radości:
„El muerto al pozo y el vivo al gozo” jest powiedzeniem , które jest używane , gdy osoba umiera, a jej rodzina lub krewni otrzymują korzyść pieniężną lub materialną w wyniku tej śmierci .
Centralną ideą powiedzenia „umarli do studni, a żywi do radości” jest śmierć i korzyści, jakie wiele osób może czerpać po tej sytuacji.
Dlatego jest często używany jako krytyka , szczególnie wtedy, gdy ludzie szybko zapominają o zmarłym i bardziej martwią się o wsparcie lub świadczenia, które otrzymają w najbliższej przyszłości z powodu śmierci.
Na przykład, dwaj synowie po śmierci ojca, kilka dni temu, ciągle się kłócą o podział różnych majątków pozostawionych przez ojca.
Taka sytuacja jest źle widziana i cenzurowana przez ludzi, szczególnie wtedy, gdy o zmarłym szybko się zapomina, a więcej uwagi poświęca się korzyściom po śmierci, dlatego korzysta się z powiedzenia „umarli do studni, a żywi do radości”.
Z drugiej strony, w wielu sytuacjach używają również powiedzenia „umarli do studni, a żywi do radości” jako ironii wobec postaw, które niektórzy ludzie przyjmują po śmierci bliskiej osoby lub członka rodziny.
Na przykład, kiedy zmarły dziedziczy wszystkie dobra pieniężne i materialne, które posiadał razem ze swoją zmarłą żoną, a wkrótce potem widzi się go na ulicy, jak cieszy się swoim spadkiem w towarzystwie nowej partnerki. W tych przypadkach powiedzenie jest używane jako ironia i kpina.
Są jednak tacy, którzy stosują zasadę „umarli do studni, a żywi do radości”, aby znaleźć sposób na pozostawienie za sobą złej chwili i kontynuowanie dalej, poza smutkiem lub bólem.
Z drugiej strony „umarłych do studni, a żywych do radości” używa się również w różnych sytuacjach, które nie są związane ze śmiercią, ale z brakiem kogoś, kto generuje ogólne dobre samopoczucie.
Na przykład, problematyczny zawodnik został wyrzucony z meczu piłki nożnej, teraz inni zawodnicy mogą grać bez obawy, że ktoś inny zrobi im krzywdę.
Patrz również Umarli do grobu i żywi na stos.
