Co to jest technokracja:
Technokracja to ideologia polityczna, w której podejmowaniem decyzji w państwie zajmują się technicy i eksperci w sprawach doradztwa, a nie politycy.
Słowo technokracja wywodzi się z greckiego słowa tixag_18) téchne oznaczającego sztukę lub technikę i krátos oznaczającego panowanie lub władzę. W tym sensie technokracja może być zdefiniowana jako „rządy tych, którzy mają umiejętności”, co oznacza system, w którym stanowiska rządowe są zajmowane przez specjalistów w różnych dziedzinach w ministerstwach lub gabinetach.
Technokracja jest formą rządu, która stawia na absolutną racjonalność decyzji. Dlatego technokracja może być praktykowana tylko wtedy, gdy polityka jest analizowana i badana przez grupy ekspertów spoza polityki.
W tym sensie w technokracji państwo jest rządzone i kierowane przez technokratów. Technokraci to specjaliści z wykształceniem w sektorze prywatnym, którzy wykorzystują swoją wiedzę o rynku do podejmowania decyzji rządowych.
Cechy charakterystyczne technokracji
Technokracja charakteryzuje się zastąpieniem karier politycznych przez specjalistów w dziedzinach publicznych, którzy nie są wybierani demokratycznie i których decyzje opierają się głównie na wynikach gospodarczych.
Powiązane znaczenia:
Z jednej strony technokracja przedstawia jako zaletę bezstronność w analizie i podejmowaniu decyzji w złożonych kwestiach państwa z uwzględnieniem dobrych wyników uzyskanych w sektorze prywatnym.
Z drugiej strony technokracja przedstawia jako wadę eliminację demokratycznych wyborów i zmiennych społecznych w sprawach państwowych, przekształcając rząd w administrację biznesową.
Patrz również:
- Rząd
Demokracja
Przykłady technokracji
Technokracje na świecie zostały wdrożone w gabinetach administracyjnych rządów z naciskiem na gospodarkę i w państwach w kryzysie gospodarczym na krótki okres czasu.
W tym sensie przykładami technokracji na świecie są gabinety prezydentów Meksyku Carlosa Salinasa de Gortari i Ernesto Zedillo w latach 1988-2000 oraz tymczasowe rządy Mario Monti (Włochy) i Lucasa Papademosa (Grecja) z 2011 roku.
