Znaczenie Semantyka (Co to jest, Pojęcie i Definicja) – Znaczenia
Co to jest semantyka:
Semantyka jest nauką lingwistyczną, która bada znaczenie słów i wyrażeń , to znaczy, co słowa znaczą, kiedy mówimy lub piszemy. Termin ukuty przez Michela Bréala w 1833 roku.
Celem semantyki jest rozłożenie znaczenia na mniejsze jednostki, zwane semami lub cechami semantycznymi, które pozwalają nam na segmentację znaczenia słów i rozróżnienie słów o podobnym znaczeniu i słów o znaczeniu przeciwnym.
Z drugiej strony semantyka lingwistyczna zajmuje się badaniem denotacji i konotacji słów, gdy przekaz jest wyrażony obiektywnie, mówi się, że jego znaczenie jest denotatywne, a gdy do obiektywnego przekazu dodana jest jakaś osobista ocena za pomocą gestów lub intonacji, mówi się, że jego znaczenie jest konotatywne.
Synonimia występuje wtedy, gdy to samo znaczenie można wyrazić za pomocą kilku znaczeń, na przykład: zawalić się, upaść, zapaść, między innymi.
Antonimia charakteryzuje się tym, że jedno oznaczenie ma przeciwne znaczenie do drugiego, na przykład: zimne – gorące.
Polisemia powstaje wtedy, gdy jednemu znacznikowi odpowiada kilka znaczeń, jak w przypadku słowa łapa, odpowiada ono zarówno zwierzęciu, jak i nodze mebla.
Homonimia, to podobieństwo znaczeń, homonimiczne słowa mają odmianę w piśmie, na przykład: tuvo (czasownik tener) i tubo (cylindryczny przedmiot).
Pole semantyczne to zbiór słów lub wyrażeń, które mają podobne znaczenie, ponieważ posiadają wspólną podstawową jednostkę funkcjonalną, zwaną sema (znak) lub korzeń językowy.
Patrz również Pole semantyczne i Polisemia.
Semantyka logiczna , stosowana w naukach ścisłych, jest badaniem stosunku między znakiem a jego rzeczywistością. Z drugiej strony, semantyka w kognitywistyce bada stosunek, jaki umysł człowieka przypisuje znakom i analizuje mechanizm psychiczny między mówcą a słuchaczem.
Istnieją słowa przejęte z innych języków, co nazywa się semantycznym calque . Z drugiej strony, semiotyka zajmuje się badaniem znaków, ich relacji i znaczenia.
W informatyce , semantyka zajmuje się badaniem, z matematycznego punktu widzenia, znaczenia programów lub funkcji.
Etymologicznie, termin semantyka pochodzi od greckiego „semantikos”, co oznacza „coś, co ma istotne lub znaczące znaczenie”.
Semantyka i składnia
Składnia ma za zadanie dostarczać wskazówek lub reguł do tworzenia zdań w spójny sposób, w celu wyrażenia lub podania właściwego znaczenia słów, które może być nadzorowane przez semantyczną lingwistykę, która jak już zostało to wyżej określone, zajmuje się badaniem znaczenia słów.
Semantyczne i morfologiczne
Morfologia jest dyscypliną językoznawczą zajmującą się badaniem formy i kombinacji wewnętrznych składników słów. Morfologia bada poprzez monemy, a te dzielą się na: leksemy i morfemy.
Leksemy dostarczają leksykalne znaczenie słowa, czyli rdzeń rzeczowników, czasowników, przymiotników i przysłówków, na przykład: baker, leksem to chleb, bluish leksem to niebieski.
Z drugiej strony, morfemy nadają znaczenie gramatyczne, takie jak: rodzajniki, przyimki, spójniki, desynkcje lub afiksy.
Patrz również czasownik.
Semantyka i składnia
Funkcja syntaktyczna jest rodzajem relacji, która powstaje między różnymi rodzajami syntagm.
Funkcje syntaktyczne można podzielić na 3 kategorie:
Pierwotny, podmiot i predykat.
Wtórne, wykonywane przez dopełnienia słowne.
trzeciorzędowe, wpływają na drugorzędowe, czyli dopełniacz rzeczownika, dopełniacz przymiotnika, dopełniacz przysłówka.
Semantyka leksykalna i strukturalna
Semantyka leksykalna polega na badaniu słów bez związku z kontekstem, w którym występują. Z drugiej strony, semantyka strukturalna, jak sama nazwa wskazuje, polega na konstruowaniu i analizowaniu elementarnych jednostek w celu zrozumienia takich znaczeń.
Semantyka generatywna
W teorii lingwistyki generatywnej semantyka jest tym składnikiem gramatyki, który interpretuje znaczenie wypowiedzi wygenerowanych przez składnię i leksykon.
Cóż, semantyka generatywna jest teorią językoznawczą, która wywodzi się z gramatyki generatywnej i stwierdza, że każde zrealizowane zdanie pochodzi, poprzez przekształcenia, ze struktury semantycznej, a nie syntaktycznej.
