Co to jest nieprawość:
Nieprawość odnosi się do jakości nieprawości . Oznacza niegodziwość, przewrotność, nadużycie lub wielką niesprawiedliwość , czyli każdy czyn sprzeczny z moralnością, sprawiedliwością i religią. Słowo to pochodzi od łacińskiego iniquĭtas , iniquitātis , które tłumaczy się „cecha niesprawiedliwości”, a jego synonimy to niesprawiedliwość, niegodziwość, infamia lub hańba.
W prawie nieprawość jest rozumiana jako nadmierna surowość prawa, orzeczenia lub decyzji.
Czasami, z powodu podobieństwa fonetycznego, nieprawość może być mylona z nierównością.
Patrz również nierówność.
Nierówność w Biblii
W sensie biblijnym nieprawość istnieje od początku i po raz pierwszy pojawia się w Upadłym Aniele: „byłeś pełen nieprawości i zgrzeszyłeś” ( Ezechiel , XXVIII: 16).
Nieprawość to niegodziwość, bezbożność lub wina, a jej ciężar przewyższa grzech. Jako takie jest to wykroczenie przeciwko Bogu, opierające się na nieznajomości i odrzuceniu praw Pana. W rzeczywistości, jeśli przyjrzymy się starożytnej greckiej wersji Biblii , zauważymy, że nieprawość została przetłumaczona z terminu ἀνομία (anomia), który oznacza „pogardę dla praw”, z czego wynika, że nieprawość oznacza brak szacunku i niepodporządkowanie się autorytetowi Boga lub prawa, wyprowadzając inne możliwe znaczenie: bezprawie.
W nieprawości możemy rozpoznać skrzywioną drogę lub zboczenie z właściwej drogi i mimo jej powagi Mojżesz w Starym Testamencie ogłasza Pana jako „tego, który zachowuje miłosierdzie dla tysięcy, który przebacza nieprawość, bunt i grzech, i który w żadnym wypadku nie będzie uważał złych za niewinnych” ( Exodus , XXXIV: 7).
Patrz również Anomia.