Co to jest mitologia grecka:
Mitologia grecka to ogół opowieści, mitów i legend, które powstały w celu wyjaśnienia pochodzenia świata i natury w starożytnej Grecji. Te zapisy zawierają narrację o życiu i działaniach bogów olimpijskich, jak również półbogów i bohaterów, które stanowiły istotną część starożytnej greckiej religii.
Chociaż mitologia grecka powstała i rozpowszechniła się dzięki tradycji ustnej, to jednak dzieła różnych poetów tamtych czasów posłużyły do utrwalenia tych historii.
Hezjod i jego dzieło o pochodzeniu bogów zwane Teogonia , oraz Homer ze swoimi poematami epickimi Iliada i Odyseja byli dwoma najważniejszymi przedstawicielami tego, co dzisiaj znane jest jako literatura grecka.
Jednak te historie nie zostały zredukowane do zapisu literackiego. Stanowiły one również istotną część greckiej ekspresji kulturowej, co widać w dużej ilości przedmiotów dekoracyjnych i użytkowych z tego okresu, które zawierają przedstawienia scen mitologicznych.
Powiązane znaczenia:
Pochodzenie mitologii greckiej
Uważa się, że greckie mity i legendy powstały w 3000 r. p.n.e. na Krecie. Jego mieszkańcy, pochodzący pierwotnie z Azji Mniejszej, wierzyli, że siły natury i pewne przedmioty są obdarzone duchami lub magią, dając początek pierwszym legendom.
Po kilku wiekach najazdów ludów europejskich doszło do nowej rekonfiguracji ich wierzeń i z tego synkretyzmu powstały mity, które ostatecznie zostały skompilowane w tym, co dzisiaj znane jest jako starożytna Grecja.
Chronologia w mitologii greckiej
Powstanie świata dzieli się według mitologii greckiej na trzy wielkie okresy:
Wiek bogów
Prometeusz i Atena tworzą pierwszego człowieka , Museo del Prado.
Zbiera wszystkie historie o tym, jak powstał świat, pojawienie się pierwszych bogów i ludzi.
Tutaj jest powiedziane, jak po Chaosie powstała Gaea, Ziemia, żyzna i bezpieczna przestrzeń dla istot żywych, produkt połączenia Tartaru (świat widmowy) z Erosem (siła życiowa miłości).
Potem nastała ciemność (Erebos), noc (Nix), światło niebieskie i ziemskie (Eter i Hemera) i niebo (Uran). Z tego powstały inne bóstwa i postacie, które uzupełniły pierwszą niebiańską dynastię, takie jak Hypnos (sen), Moiras, Cyklop i Hekatonchires (50-głowe potwory).
Już na tym etapie zaczynają się pojawiać pierwsze konflikty między bogami, które dają początek drugiej dynastii, na czele której stoi Zeus, a towarzyszą mu jego bracia Demeter, Hera, Hades, Hestia i Posejdon, najbardziej znane bóstwa mitologii greckiej.
Atena, córka Zeusa, miała być twórcą pierwszego człowieka.
Wiek bogów i ludzi
Jest to czas, w którym bogowie, półbogowie i ludzie dzielili się swoimi wyczynami i dramatami.
Na tym etapie bogowie rozmnażają się z ludźmi, jak Afrodyta z Anchizesem, a ludzie stają się świadomi bogów, zwykle inicjując z nimi konflikty, jak wtedy, gdy Prometeusz kradnie boski ogień.
The Heroic Age
Jest to zbiór opowieści o półbogach i ludziach, np. o wojnie trojańskiej. W tym okresie wielcy bogowie tracą na znaczeniu.
Tutaj rejestr literacki koncentruje się na wywyższaniu wyczynów śmiertelników, którzy wypełniając bohaterską misję muszą przejść przez ciężkie próby, zmierzyć się z mitologicznymi zwierzętami (Tezeusz i Minotaur) lub stanąć w obliczu śmierci (Perseusz).
Mitologia grecka w Iliadzie i Odysei
Przedstawienie na rzymskim sarkofagu sceny z canto XXIV z Iliady : Ciało Hektora jest niesione do Troi.
Iliada jest kompozycją składającą się z 15.693 wersów, która opowiada o wszystkich wydarzeniach rozpętanych w ostatnich dziesięciu latach wojny trojańskiej i o tym, co wywołuje gniew Achillesa.
Walcząc w wojnie trojańskiej po stronie Achajów, Achilles stracił swoją niewolnicę Briseis, która została przez niego uprowadzona w czasie wojny i obecnie znajduje się w rękach jego wroga, Agamemnona, przywódcy armii trojańskiej.
Jego niezadowolenie powoduje, że wycofuje się z wojny trojańskiej, która była niekorzystna dla Achajów, aż do fatalnego wydarzenia (śmierć jego kuzyna Patroklosa), które powoduje, że znowu musi interweniować.
Z drugiej strony Odyseja opowiada w 24 kantach epopeję Odyseusza, który po dziesięcioletniej walce w wojnie trojańskiej wyrusza w drogę powrotną do domu, na wyspę Itaka. Powrót zajmuje mu jednak kolejne dziesięć lat, a w tym czasie jego żona i syn zostawiają go na pastwę losu.
Oba dzieła przypisuje się greckiemu poecie Homerowi, a ich znaczenie polega na tym, że są to prawdopodobnie pierwsze teksty grecko-łacińskiej epiki, która po wynalezieniu alfabetu przeszła z ustnej tradycji mitologii do zapisu.
Mitologia grecka w sztuce
Wenus i Adonis (1635), autor Peter Paul Rubens.
Mitologia grecka służyła przez wieki jako źródło inspiracji w wielu przejawach artystycznych, takich jak malarstwo, teatr i sztuki audiowizualne.
Zwłaszcza renesans był okresem ponownego odkrycia mitów i legend starożytnej Grecji, co widać w dziełach Minerwa i Centaur , Boticcelli (1492), Diana i Actaeon Tycjana (1556) lub Wenus i Adonis Rubensa (1630).
Teatr ze swojej strony sięgnął po różnorodne i złożone archetypy obecne w greckiej mitologii, aby przedstawić współczesne konflikty lub ponownie zinterpretować tragedie, takie jak Oedipus Rex i Antygona Sofoklesa .
Na literaturę, poezję, a nawet film i telewizję miały wpływ greckie historie mitologiczne, ich bogowie i bohaterowie. Troja (Wolfang Petersen, 2004); Gniew Tytanów (Louis Leterrier, 2010) lub Legenda Herkulesa (Renny Harlin, 2014) to niektóre współczesne filmowe reprezentacje oparte na takich mitach.
Być może zainteresuje Pana również Tragedia grecka.
