Czym jest introspekcja:
Termin introspekcja odnosi się do postawy zwracania uwagi na własne procesy wewnętrzne podmiotu, to znaczy zdolność podmiotu do skupienia uwagi na własnych spostrzeżeniach, obawach, odczuciach i myślach.
Introspekcja, jako akt samoświadomości, pozwala podmiotowi analizować siebie i zastanawiać się nad swoimi działaniami, zachowaniami, procesami uczenia się lub emocjami w obliczu określonych okoliczności. Dlatego pojęcie to odgrywa ważną rolę zarówno w filozofii, jak i w psychologii i duchowości.
Introspekcja w psychologii
W psychologii introspekcja zaczęła być stosowana jako metoda pod koniec XIX i na początku XX wieku. Polegała ona na pobudzeniu pacjenta do przypomnienia sobie i refleksji nad własnymi procesami myślowymi i ich wyzwalaczami.
Technika ta została opracowana przez Wilhelma Wundta, który nazwał ją eksperymentalną introspekcją lub eksperymentalną samoobserwacją . Za pomocą tej techniki Wundt zamierzał wyszkolić pacjenta, aby był w stanie systematycznie i obiektywnie analizować swoje myśli.
Powiązane znaczenia:
Patrz także: Osobowość.
Rodzaje introspekcji
W psychologii mówimy o co najmniej dwóch rodzajach introspekcji. Byłyby to:
- Autorefleksja : to proces analizy wewnętrznych procesów myślowych w celu uświadomienia sobie ich wyzwalaczy i zachowań odruchowych, jak również naszych błędów, w celu poprawy naszego osobistego rozwoju psychologicznego i osiągnięcia większej dojrzałości.
- Self-rumination : self-rumination lub self-rumination występuje wtedy, gdy osoba staje się obsesyjnie myśląca o swoich błędach w sposób ciągły i autodestrukcyjny, co uniemożliwia jej dostrzeżenie rozwiązań i możliwości, aż do złamania poczucia własnej wartości.
Patrz również Psychoanaliza.
