Hinduizm: co to jest, cechy charakterystyczne, wierzenia i pochodzenie – Znaczenia
Co to jest hinduizm?
Hinduizm jest systemem religijnym wywodzącym się z Indii. Składa się on z wielkiej różnorodności tendencji. Jej podstawowymi elementami są jednak wiara w Brahmana jako najwyższą, uniwersalną zasadę, karma, reinkarnacja i wyzwolenie.
Termin hinduizm pochodzi od hinduskiego słowa , perskiej adaptacji nazwy rzeki Sindhu. Od XIX wieku dodano przyrostek -izm dla oznaczenia zbioru wartości, wierzeń i praktyk religijnych ludów doliny Indusu.
Jego wyznawcy, zwani hindusami, pojmują go jako sposób życia i kosmogonię. Dlatego nie określają oni hinduizmu jako religii, lecz jako „Sanatana Dharma”, co oznacza „tradycję” lub „wieczną drogę”.
Symbol Om
Symbolem hinduizmu jest Om , który reprezentuje bezosobowego boga Brahmana, jak również wszechświat i to, co istotne. Om Om jest świętą sylabą, która funkcjonuje jako mantra. To jest wibrujący śpiew lub modlitwa, którą hinduiści uważają za pierwotny dźwięk, z którego powstają inne dźwięki.
Hinduizm nie ma założyciela, ani nie posiada pionowej hierarchii podobnej do religii monoteistycznych. Sprzyja to wielkiej różnorodności metafizycznej, duchowej, filozoficznej, zwyczajów, kultów i rytuałów, które ją charakteryzują.
Hinduizm jest obecnie dominującą duchowością w Indiach, Nepalu, na wyspie Mauritius (Afryka) i na wyspie Bali (Indonezja), chociaż jego praktyka rozprzestrzeniła się w niektórych krajach innych kultur.
Cechy charakterystyczne hinduizmu
Nie posiada hierarchicznej struktury. Hinduizm nie ma głównego autorytetu, nie ma też kościoła w hierarchicznym znaczeniu tego słowa. To wyjaśnia różnorodność wierzeń i rytuałów związanych z tą duchowością, które rosną wraz z popularną pobożnością.
Jest różnorodny i mnogi. Hinduizm jest religią synkretyczną, która dopuszcza wiele wierzeń i filozofii, ponieważ w ciągu wieków połączyła wielką różnorodność kultur. Te przekonania mogą być monoteistyczne, politeistyczne lub nawet agnostyczne.
Posiada bogaty panteon bóstw. Hindusi mają system różnych devatas , devas i devis , czyli bożków, półbogów i półbogiń, które reprezentują różne przejawy najwyższej uniwersalnej Zasady. Dlatego niektórzy uczeni zwracają uwagę, że hinduizm nie jest dokładnie politeistyczny.
To nie jest religia prozelityzmu. Pierwotnie hinduizm był przekazywany poprzez system kastowy w Indiach. Dlatego nie jest to ekspansywna religia poszukująca wyznawców. Jednak jest ona otwarta na nowych wyznawców. To wyjaśnia jego wzrost i obecność w świecie zachodnim.
Główne wierzenia hinduizmu
System wierzeń hinduizmu jest ze względu na swoje cechy bardzo różnorodny i złożony. W ramach tej różnorodności wszyscy Hindusi podzielają kilka podstawowych przekonań: karma, dharma, reinkarnacja i wyzwolenie.
Karma
W hinduizmie energia, która powstaje w zależności od działań człowieka, jest znana jako karma. Jeśli człowiek czyni dobre uczynki, to wyzwala dobrą karmę. Wręcz przeciwnie, jeśli popełni złe uczynki, jego karma będzie negatywna.
Innymi słowy, karma odnosi się do konsekwencji wszystkich działań, które człowiek podejmuje w swoim życiu. Jest to podobne do prawa przyczyny i skutku. Idea karmy reprezentuje głębokie poczucie sprawiedliwości.
Dharma
Dharma odnosi się do zbioru obowiązków, które człowiek powinien przestrzegać i wypełniać w swoim życiu, takich jak cnota, religijność, postępowanie itd.Innymi słowy, Dharma jest obowiązkiem bycia, dla którego istniejemy.
Słowo to oznacza coś w rodzaju „religia”, „pobożne postępowanie” lub „właściwe postępowanie”. W hinduizmie uznaje się dwie główne ścieżki do Dharmy: ścieżkę domową lub ścieżkę monastyczną.
Reinkarnacja ( samsara )
Hindusi z reguły wierzą w reinkarnację, która nazywana jest samsara . Reinkarnacja polega na tym, że po śmierci dusza może zająć nowe ciało. Zgodnie z postępowaniem człowieka, może on reinkarnować się w wyższych, pośrednich lub niższych egzystencjach.
Wyzwolenie ( moksha )
Hindusi wierzą również w duchowe wyzwolenie, które w sanskrycie nazywane jest moksha . Tak długo, jak człowiek nie pokona karmy, pozostaje związany z ułudą (maia) i cierpieniem, które ona wywołuje.
Istnieją trzy drogi do osiągnięcia duchowego wyzwolenia, które jest celem hinduizmu. Te ścieżki to: ścieżka działania (karma marga), ścieżka wiedzy (gnana marga) i ścieżka oddania (bhakti marga).
Ver:
Karma
Dharma
Reinkarnacja
Doktryny lub darśany hinduizmu
Podstawowe wierzenia hinduizmu podlegają różnym interpretacjom, które możemy nazwać doktrynami lub darśanas. Termin darśana oznacza „wizję” i w tym przypadku odnosi się do sześciu doktryn, które hinduizm grupuje razem.
Vedanta. Oznacza 'koniec Wed'. Jest to doktryna, która skupia się na studiowaniu trzech ksiąg: Upaniszady ; Brahma-sutra (lub Vedanta-sutra ) i Bhagavadgita .
Joga. Jest to fizyczna i psychiczna dyscyplina, która ma na celu wyzwolenie duszy z materii. Przyjmuje istnienie Boga. Termin ten oznacza w sanskrycie „zjednoczenie”. Jej głównym tekstem jest Joga-sutra Patańdżalego.
Sankhia. Oznacza „liczba” lub „wyliczenie”. Opiera się ona na dualizmie, który uznaje istnienie tymczasowego ciała i ciała subtelnego, które po śmierci przemija i migruje do innego ciała.
Mimansa. Oznacza to „refleksję” lub „krytyczne badanie”. Reguluje ona interpretację Wed i uzasadnienie rytuału wedyjskiego. Ma to ogromne znaczenie w Vedancie.
Niaiá. Oznacza „regułę” lub „metodę”. Dąży ona do zakończenia cierpienia, które wynika z niewiedzy, proponując cztery metody poznania rzeczywistości: percepcję, wnioskowanie, porównanie i świadectwo.
Vaisesika. To znaczy 'szczególny'. Jest to tendencja materialistyczna. Identyfikuje i klasyfikuje wszystko, co istnieje. W tym celu proponuje trzy kategorie realnego bytu (substancja, jakość i ruch) i cztery, które wynikają z logiki lub intelektu (wspólnota, partykularność, własność i niebyt).
Pochodzenie i historia hinduizmu
Pochodzenie i kształtowanie się hinduizmu jest procesem tysiącletnim, charakteryzującym się sumą różnorodnych wierzeń na przestrzeni lat, jak warstwy.
Szacuje się, że początki hinduizmu sięgają około 1750 lub 1500 roku p.n.e. Został on wprowadzony do Indii przez indoeuropejskie plemiona koczownicze, które czciły siły natury.
Pojawienie się bezosobowego bóstwa Brahman
Po rewolucji rolniczej i sedentaryzacji, wierzenia i rytuały tych plemion stały się bardziej złożone. W końcu pojawiło się pojęcie Brahman , co w sanskrycie oznacza „kiełkować” lub „rozszerzać się”. Jest to bezosobowe bóstwo, któremu przypisuje się najwyższą uniwersalną zasadę, tzn. początek i koniec życia.
Pierwsze spersonifikowane bóstwa i nowe dyscypliny
Na tej podstawie stopniowo pojawiały się nowe upersonifikowane bóstwa, takie jak Shiva, Vishnu i wielka bogini Kali.
Te nowe wierzenia mieszały się z innymi popularnymi wierzeniami oraz z mistycznymi lub ascetycznymi dyscyplinami, takimi jak joga . W ten sposób powstała Tantra lub tantryzm, który wartościuje ciało jako środek do osiągnięcia boskości.
(tixagag_7) Zakony monastyczne i konsolidacja hinduizmu
Z Tantry powstały nowe sekty o zróżnicowanych kultach, które sprzyjały metafizycznym i filozoficznym spekulacjom. W ten sposób powstały różne zakony, między innymi te założone przez Sankarę i Ramanuja.
Wraz z założeniem zakonów monastycznych, których językiem liturgicznym jest sanskryt, hinduizm został skonsolidowany i rozprzestrzenił się w całych Indiach.
Ludowa pobożność (Bhakti)
Równolegle z zakonami rosły w Indiach przejawy pobożności ludowej, szczególnie w pieśni. W ten sposób powstały nowoczesne języki indyjskie, w których dziś wyraża się pobożność ludową. Taki ruch popularnej religijności nazywany jest Bhakti
lub (dewocjonalizm).
Święte księgi hinduizmu
W procesie historycznym hinduizmu powstało wiele świętych ksiąg o różnym wydźwięku. Te święte księgi hinduizmu można zaklasyfikować do dwóch głównych grup, którymi są srutii i smriti .
Grupa srutii
.
Dla Hindusów sruti są bosko natchnionymi tekstami Riszich lub świętych i pierwotnie przekazywanymi przez tradycję ustną. Są one cenione jako główne źródła duchowości. Najważniejsze z nich to cztery Wedy (Rig-Veda, Iayou-veda, Sama-veda i Atharva-veda). Dużo później do tego kanonu zostały włączone Upaniszady.
(tixagag_4) Rig-veda: są najstarszymi hymnami hinduizmu, pierwotnie przekazywanymi drogą ustną. Uważa się, że te hymny pojawiły się około 1500 r. p.n.e. Ta książka jest główną podstawą hinduizmu.
(tixagag_4) Iayou-veda: jest księgą ofiar. Został on skomponowany około 900 roku p.n.e. w przybliżeniu. Większość jego treści jest zaczerpnięta z Rig-vedy.
Sama-veda lub śpiewanie wedy. Jest to książka epicko-religijna, która układa hymny Rig-vedy do śpiewania.
Atharva-veda. Jest to księga rytuałów i procedur życia codziennego. Została ona późno włączona do czterech Wed.
Upaniszad . Rozwijają one treść Wed i uczą o tożsamości pomiędzy Atmanem (duch ludzki) i Brahmanem (duch boski).
Grupa smriti
Smriti oznacza 'zapamiętany'. W ten sposób grupa smriti regurgituje teksty, które porządkują i komentują tradycję, a które są późniejsze niż Wedy. Zazwyczaj są one przypisywane jakiemuś autorowi. W tej grupie wyróżniają się następujące osoby:
18 puran. Są to teksty, które opowiadają mitologiczne historie hinduizmu.
Mahā Bhārata . Długa epicko-mitologiczna książka. Opowiada historię wojny między dwoma rodami: Pandawów i Karauwów.
Rāmāyana . Tekst epicki przypisywany Valmiki, a napisany prawdopodobnie w III wieku p.n.e. Opowiada ona o życiu Ramy.
Sūtras . Zbiór aforyzmów, czyli krótkich zdań, które działają jak reguły w określonych dziedzinach.
Brahmana . Są to komentarze do Wed, które wyjaśniają i uzasadniają rytuały wedyjskie.
Aranyakas . Zajmuje się ona filozoficznym znaczeniem rytuałów Wedy.
Bogowie hinduizmu
Brahman
Hinduizm opiera się w swojej istocie na wierze w bezosobowe bóstwo znane jako Brahman (wymawiane jako Bráhman ). Brahman jest najwyższą uniwersalną zasadą, to znaczy zasadą, która rządzi wszechświatem i dlatego jest uważana za przyczynę i koniec istnienia.
Nie należy mylić z Brahmą, który jest uosobieniem zasady twórczej, ani z brahmanem lub brahmanami z małą literą, ponieważ gdy tak się pisze, odnosi się to do mnichów, którzy przekazują sanskryt i duchową naukę.
Główny przejaw Brahmana zawarty jest w Trimurti (trzy formy), to znaczy trójca składająca się z bóstw Brahmana, Wisznu i Sziwy.W przeciwieństwie do chrześcijaństwa, ta „trójca” nie jest przedmiotem kultu jako boska grupa lub wspólnota, lecz po prostu sposobem odnoszenia się do trzech bogów naraz.
Brahmá
Jest on bogiem stwórcą, czyli ucieleśnieniem twórczej mocy Brahmana i jest częścią Trimurti. Jego manifestacja jest okresowa. Zazwyczaj jest on przedstawiany jako czterogłowa postać ludzka, każda głowa reprezentuje słuch czterech Wed. Jego żoną jest Sarasvati.
Wisznu
Jest on bogiem-ochroniarzem wszechświata. Jest on częścią Trimurti. On również reprezentuje miłosierdzie i dobroć. Uważa się, że Wisznu przejawił się w dziesięciu awatarach lub reinkarnacjach. Najbardziej znani są Rama i Kriszna. Wisznu przedstawiany jest z czterema ramionami, z których każde nosi inną cechę. Jego żoną jest Laksmi.
Shiva
On jest zarówno niszczycielem jak i odnowicielem wszechświata. On uzupełnia grupę Trimurti. Znany jest jako jogin, dlatego uważany jest za patrona joginów. Jest on przedstawiany z długimi włosami, lingamem (kamień), trzema oczami, czterema ramionami, trójzębem (trishula) i innymi elementami. Jest on mężem Parvati i ojcem Ganesha i Kartikeya.
Patrz: Shiva
Krishna
Kryszna jest w zasadzie ósmym wcieleniem lub awatarem Wisznu i jest chyba najbardziej znany. Jego imię oznacza czarny, granatowy lub atrakcyjny. On reprezentuje wcielenie miłości i radości.
Jednak dla wyznawców nurtu zwanego krysznaizmem, Kryszna jest główną formą najwyższej Zasady i z niego emanowaliby inni bogowie, w tym Wisznu.
Patrz: Krishna
Sarasvati
Jest ona żoną Brahmy i uważana jest za boginię mądrości, nauki i sztuki. Jest ona przedstawiana z czterema ramionami i często pojawia się na łabędziu lub pawiu.
Laksmi
Jest ona żoną Visnu. Jest ona boginią obfitości, szczęścia, miłości i piękna. Reprezentuje ona dobrobyt we wszystkich jego aspektach, zarówno materialnych jak i duchowych. Laksmi ma jeszcze inne awatary jak Sita, Radha i Dharani.
Parvati
Jej imię oznacza córkę gór. Jest ona uosobieniem Himalajów. Ona objawia się jako Uma, Durga i Kali. Jest ona konsortem Śiwy, a jej synami są Ganesha i Kartikeya.
Ganesha
Jest on bogiem inteligencji, mądrości, obfitości i nowych początków. Syn Sziwy i Parvati, przedstawiany jest z głową słonia i ciałem dziecka lub młodego mężczyzny z wybrzuszonym brzuchem.
Ver:
Ganesha
Avatar
Referencje
Preciado Solís, Benjamín. Hinduizm. Revista Mexicana de Ciencias Políticas y Sociales , [S.l.], v. 37, n. 147, Aug 2015.
Carrasco Álvarez, Sergio Melitón: Hinduizm. 84 pojęcia i definicje, aby lepiej zrozumieć hinduizm i rodzaje. (tixagag_18) Repositorio académico de la Universidad de Chile . 2008.
Symbol Om
