Co to jest enkulturacja:
Enkulturacja jest procesem, w którym jednostka poznaje, uczy się i stosuje w praktyce normy, wierzenia, tradycje i zwyczaje kultury, w której jest osadzona.
Termin enkulturacja pochodzi od angielskiego enculturation i został po raz pierwszy użyty w 1948 roku przez antropologa Melville'a Herskovitsa.
Enkulturacja ma na celu nauczenie, co w ramach społecznych jest uważane za stosowne, a co nie, tak aby jednostki mogły się odpowiednio zintegrować z grupą, do której należą. Chodzi o normy kulturowe, które są przekazywane z pokolenia na pokolenie, w celu zachowania równowagi społecznej.
Ta nauka zaczyna się w dzieciństwie i rozciąga się na dorosłość, może być świadoma lub nieświadoma. Może być przekazywana poprzez powtarzanie zwyczajów, informacje ustne, pisemne lub audiowizualne oraz dziedzictwo kulturowe (tradycyjne gry i pieśni, tradycja ustna, tańce, przejawy artystyczne itd.)). Wierzenia religijne lub rytuały są również narzędziami inkulturacji.
Oczekuje się, że jednostki przyswoją sobie normy i zastosują je w praktyce. I że raz nauczeni, to oni przekazują je innym członkom grupy społecznej, w której żyją.
Powiązane znaczenia:
Jednak mimo, że intencją procesów inkulturacji jest ustanowienie reguł, które przetrwają w czasie, to w rzeczywistości każde pokolenie wprowadza wkłady zgodnie z historycznym, politycznym, ekonomicznym, społecznym i kulturowym kontekstem, w którym żyje.
Cechy charakterystyczne inkulturacji
- W enkulturacji procesy uczenia się odbywają się w obrębie tej samej kultury. Kiedy dochodzi do wymiany między różnymi kulturami, nazywa się to transkulturacją lub akulturacją, w zależności od przypadku.
- Enkulturacja ma miejsce w dzieciństwie, wraz z wprowadzeniem norm w środowisku rodzinnym i edukacyjnym. W dorosłym życiu jednostki doświadczają jednak innych procesów inkulturacji, np. kiedy zostają zintegrowane w miejscu pracy i muszą przyswoić sobie normy, wartości i zwyczaje organizacji.
- Procesy enkulturacji muszą generować nagrody, aby nagradzać dostosowanie do środowiska i potępiać te zachowania, które zakłócają współistnienie, w zależności od ram kulturowych, które dąży się do reprodukcji. Na przykład w kulturze chińskiej jest społecznie cenione, że jednostki szanują i honorują osoby starsze. Dlatego w Szanghaju dzieci, które nie odwiedzają swoich starszych rodziców, mogą zostać ukarane finansowo.
- Enkulturacja jest w dużej mierze procesem nieświadomym. Jednostka przejmuje postawy i formy wyrazu bez zamiaru uczenia się ich, lecz po prostu przyswaja je jako część elementów kulturowych konglomeratu, do którego należy. Ogromny wpływ na ten proces ma jądro rodzinne i bliskie otoczenie społeczne.
- Enkulturacja wymaga również świadomego uczenia się. Jednostka musi wykorzystać zasoby poznawcze, aby zrozumieć, rozszyfrować, zastanowić się i argumentować na temat norm, których musi przestrzegać. Tutaj formalne instytucje, takie jak szkoły, są niezbędne w tym procesie.
Jednostki zdobywają wiedzę o materialnych i niematerialnych aspektach swojej kultury (przedmioty, symbole, wierzenia, zwyczaje).
Różnica między enkulturacją, transkulturacją i akulturacją
Bardzo często terminy enkulturacja, transkulturacja i akulturacja są używane jako synonimy lub są traktowane jako podobne procesy. Są to jednak trzy różne pojęcia.
(tixagag_7) Enculturation
Odnosi się do procesu włączania i uczenia się norm, przekonań, zwyczajów i tradycji kultury, w której jednostka jest zanurzona. Nauka hymnu narodowego, udział w społecznych lub religijnych rytuałach to przykłady inkulturacji.
Transkulturacja
Jest to proces, który zachodzi, gdy grupa społeczna włącza aspekty kulturowe, które pochodzą od innej grupy. Procesy imigracyjne są przykładem transkulturacji, ponieważ niosą ze sobą zmiany, które odzwierciedlają się w słownictwie (przyswajanie nowych słów), gastronomii, czy życiu społecznym. Te zmiany nie są zazwyczaj nagłe, ale mogą być lepiej docenione w dłuższej perspektywie.
Patrz również Transkulturacja
Akulturacja
W tym przypadku grupa społeczna przejmuje nowe normy, zwyczaje i tradycje od innej grupy, która je narzuca. Procesy kolonizacji są być może najbardziej reprezentatywnym przykładem akulturacji, ponieważ grupy kolonizowane są zmuszone do asymilacji tego, co grupa kolonizująca chce zastosować, np. religii lub form organizacji społecznej.
Patrz również Akulturacja
