Funkcja ekspresyjna lub emotywna (Co to jest i przykłady) – Znaczenia
Co to jest funkcja ekspresyjna lub emotywna?
Funkcja ekspresywna, zwana również funkcją emotywną lub symptomatyczną , jest rodzajem funkcji językowej, która służy do komunikowania odbiorcy nastrojów (uczuć, emocji) nadawcy.
Nadawca odgrywa w tym przypadku nadrzędną rolę w realizacji komunikacji, ponieważ staje się on odniesieniem wypowiedzi.
To wyrażenie ukuł językoznawca Roman Jackobson, które należy również do sześciu głównych funkcji języka, do których należą również funkcja apelatywna, funkcja referencjalna, funkcja fatyczna, funkcja poetycka i funkcja metajęzykowa.
Funkcja ekspresywna lub funkcja emotywna jest zazwyczaj manifestowana lub werbalizowana poprzez użycie pierwszej osoby liczby pojedynczej, chociaż nie wyłącznie . Jako przykład tego wyjątku, spójrzmy na zdanie: „Jak piękne jest niebo”.
Często używa również czasowników w trybie przypuszczającym, wtrąceń i zdań wykrzyknikowych .
Tak więc za pomocą funkcji ekspresyjnej podmiot wyraża swoje emocje i świat wewnętrzny, do którego należą uczucia, pragnienia, uprzedzenia, odczucia i preferencje .
Funkcja ekspresyjna zawiera w sobie elementy reprezentacyjne lub referencyjne, ale pozbawia je wyrazu emocjonalności.
40 przykładów funkcji emotywnej
Wśród niektórych przykładów funkcji ekspresyjnej, emocjonalnej lub symptomatycznej można przytoczyć następujące zdania:
Chciałabym, aby nasz związek funkcjonował.
Nie czuję się dobrze w tej sytuacji.
Nareszcie! Najwyższy czas, żeby Pan tu przyjechał.
Boli mnie brzuch!
Czuję się dzisiaj szczęśliwy!
Tęsknię za Panem.
Szkoda, że drużyna przegrała! Mam nadzieję, że dostaniemy jeszcze jedną szansę.
Auć! Ugryzłem się w język.
Gratuluję nowego awansu!
Lubię spacerować po plaży.
Miguel de Cervantes jest moim ulubionym pisarzem.
Chciałabym wygrać milion dolarów.
Odkąd go poznałam, czuję się szczęśliwa.
Jaki piękny zachód słońca!
Te kwiaty są piękne.
Zawsze mnie Pan rozśmiesza.
Brawo!
Czuję się bardzo wdzięczny mojej rodzinie.
Dzięki Bogu!
Gdybym mógł zacząć od nowa, zrobiłbym to inaczej.
Mam lęk wysokości.
Jakże ekscytujące jest wspinanie się po górach!
Mam ochotę na czekoladę.
Aż mi woda cieknie z ust.
Czuję się urażony Pana zachowaniem.
Zawsze chciałem zobaczyć Paryż.
To miejsce jest senne.
Historia miłości Józefa i Marii jest najpiękniejszą, jaką kiedykolwiek słyszałem.
Zostawcie mnie w spokoju!
Jak długo będzie mnie Pan męczył swoimi impertynenckimi pytaniami?
