Co to jest wstrzemięźliwość:
Termin wstrzemięźliwość to cecha ludzka, która polega na tym, że postępuje się lub mówi ostrożnie i sprawiedliwie, z trzeźwością, z umiarem lub wstrzemięźliwością, aby uniknąć szkód, trudności i niewygód. Pochodzi od łacińskiego templararia.
Wstrzemięźliwość jest cnotą, która pozwala jednostce panować nad namiętnościami, wadami i impulsami przeciwko uwodzicielskim żądzom, przyjemnościom lub instynktom.Umiarkowanie wymaga dobrego osądu, rozwagi, rozeznania, ostrożności i mądrości.
Wstrzemięźliwość jest wartością , która pozwala jednostce panować i kontrolować swoje działania, udaje się zachować równowagę poprzez korzystanie z dobrych rzeczy, bez popadania w nadmiar, ponieważ może on przekształcić się w szkodę. Na przykład: alkohol, jedzenie lub seks, który może być niebezpieczny, jeżeli wstrzemięźliwość zostanie pominięta.
Z drugiej strony, w dziedzinie malarstwa , umiarkowanie jest harmonią i dobrym rozmieszczeniem kolorów.
W odniesieniu do klimatologii wstrzemięźliwość odnosi się do umiarkowania pogody. „Praca ogrodu będzie kontynuowana w czasach większej wstrzemięźliwości”.
Powiązane znaczenia:
Synonimami umiarkowania są umiarkowanie, umiar, powściągliwość, ważenie, ostrożność, rozwaga itd. Z drugiej strony, antonimy to między innymi nadużycie, nadmiar, nieroztropność, niepowściągliwość.
W języku angielskim słowo temperance tłumaczy się na wstrzemięźliwość.
Wstrzemięźliwość w Biblii
Wstrzemięźliwość jest obok roztropności, męstwa i sprawiedliwości jedną z czterech cnót kardynalnych Kościoła katolickiego. Cnota ta utrzymuje równowagę i panowanie nad wolą jednostki, potrafi poskromić instynkty, sublimować namiętności, kontrolować impulsy i pragnienia.
Biblia w Starym i Nowym Testamencie odnosi się do wstrzemięźliwości w innych konotacjach lub kontekstach:
Dlatego dołóżcie wszelkich starań, aby do waszej wiary przyłączyć uczciwe życie; do uczciwego życia – wiedzę; do wiedzy – samokontrolę; do samokontroli – cierpliwość; do cierpliwości – szczerą religijność; do szczerej religijności – miłość braterską; do miłości braterskiej – miłość. Bo jeśli to wszystko posiądziecie, nie będziecie bezczynni ani bezowocni w poznaniu Pana naszego Jezusa Chrystusa. (2 Piotra 1:5-7)
Patrz również łagodność.
Wstrzemięźliwość w filozofii
Dla filozofa Platona dusza ma kilka części, które odpowiadają danemu rodzajowi cnoty, a w tym przypadku jej konkubinatowa część związana jest z umiarkowaniem, aby stawić czoła nadmiernym pożądaniom. Wraz z odwagą i mądrością, umiarkowanie prowadzi człowieka do sprawiedliwości.
Arystoteles w swojej książce Wielka moralność wskazuje, że wstrzemięźliwość jest środkiem pomiędzy dwoma przeciwnymi skrajnościami. Wyjaśnia również, że wstrzemięźliwość wyraża się wtedy, gdy człowiek postępuje z umiarem i rozwagą w obliczu przyjemności, ponieważ jeśli oddala się lub powstrzymuje od tego, co powoduje pokusę, wstrzemięźliwość nie jest wykonywana.
Umiarkowanie w tarocie
W tarocie wstrzemięźliwość jest jednym z głównych arkanów, karta przedstawiona w postaci anioła ze skrzydłami, który przenosi wodę z jednego dzbana do drugiego. Anioł symbolizuje cnotę, a przelewanie wody z jednego dzbana do drugiego oznacza równowagę i teraźniejszość.
Umiarkowanie, w zodiaku reprezentowane jest przez znaki wodnika i strzałki, a na płaszczyźnie ezoterycznej związane jest ze znakiem virgo.
Obecność tej karty oznacza harmonię, równowagę, umiar, dobrobyt, transcendencję. W przeciwnym razie, czyli jego brak wskazuje na potrzebę prowadzenia przez jednostkę bardziej zrównoważonego życia w odniesieniu do rozumu i emocji.
(tixagag_6) Zwroty wstrzemięźliwości
- „Wstrzemięźliwość i praca są dwoma najlepszymi strażnikami cnoty”. Jan Bosko.
- „To, co najlepiej pasuje do młodości, to skromność, skromność, skromność, umiarkowanie i sprawiedliwość. Takie są cnoty, które powinny kształtować jego charakter.” Sokrates.
- „Wstrzemięźliwość to wielki kapitał”. Cyceron.
- „Doskonałość moralna jest wynikiem przyzwyczajenia. Stajemy się sprawiedliwi, dokonując aktów sprawiedliwości; umiarkowani, dokonując aktów umiarkowania; odważni, dokonując aktów męstwa.” Arystoteles.
