Znaczenie Strukturalizm (Co to jest Strukturalizm, Pojęcie i Definicja) – Znaczenia

Co to jest strukturalizm:

Strukturalizm jest podejściem w naukach społecznych, które pojawiło się w drugiej połowie XX wieku (lata 50.). W tym podejściu chodzi o zbadanie struktur, które nadają znaczenia w ramach danej kultury. Znajduje ona zastosowanie przede wszystkim w badaniach z zakresu językoznawstwa i antropologii.

Levy-Strauss jest uważany za ojca strukturalizmu, chociaż prawdą jest, że oparł on swoją propozycję na wcześniejszej pracy Ferdinanda Saussure'a w dziedzinie językoznawstwa, w której rozwinął on nowe teorie na temat znaków i semiologii.

Poprzez zastosowanie tych zasad w antropologii Levy-Strauss sprawia, że antropologia oddziela się lub odchodzi od koncepcji historii i skupia się na analizie struktur znaczących. Nazywało się to antropologią strukturalną .

Tak więc dla strukturalistów za wyrażeniami kulturowymi kryją się struktury i mechanizmy znaczeń, które rządzą się porządkiem, który nie jest pozorny, ale obecny. Zadaniem badacza jest więc rozszyfrowanie kodu tej struktury i uwidocznienie jej znaczeń i wartości.

Tak więc w strukturalizmie badanie struktur i form znaczeniowych przeważa nad badaniem społeczno-historycznego kontekstu jako czynnika decydującego.

W tym sensie studia strukturalistyczne różnią się od studiów marksistowskich, dla których wyjaśnienia zewnętrzne (determinizm historyczny) przeważają nad analizą przedmiotów, dzieł i praktyk kulturowych.

Strukturalizm nie jest koniecznie jednolitą linią. Istnieją prądy, które mają wspólną podstawę, ale różne metodologie lub cele.

Patrz również

• Lingwistyka.
• Antropologia.
• Marksizm.

Strukturalizm w krytyce literackiej

Dla socjologa sztuki Pierre'a Bourdieu strukturalizm wpisuje się w tendencje analizy, które koncentrują się na formalnym badaniu literatury, które nazywa on wyjaśnieniami wewnętrznymi .

Według tego autora strukturalizm ma na celu nadanie naukowości wewnętrznej analizie dyskursu literackiego na podstawie formalnej rekonstrukcji „ponadczasowych” tekstów. W ten sposób uważa on, że dzieła literackie są ustrukturyzowane w imieniu abstrakcyjnego podmiotu i chociaż rozumie, że opierają się one na stosunkach historycznych, odmawia rozumienia ich jako zwykłych determinacji zmiennych ekonomicznych i społecznych.

Pierre Bourdieu mówi, że dla Michela Foucault, wpisanego w tę linię, należy badać relacje między producentami i użytkownikami rozważanych dzieł, wychodząc od intertekstualności, tak jak rosyjscy formaliści.

Patrz również Krytyka literacka.