Znaczenie Scholastyka (Czym jest, Pojęcie i Definicja) – Znaczenia
Co to jest scholastyka:
Scholastyka jest wynikiem połączenia myśli filozoficznej i myśli teologicznej w celu zrozumienia i wyjaśnienia nadprzyrodzonych objawień chrześcijaństwa .
Słowo scholastyka wywodzi się ze średniowiecznej łaciny scholasticus , co oznacza „scholastyczny”, a to z greckiego scholastikós . Słowo scholastyka może być użyte jako synonim.
Scholastyka rozwinęła się w średniowieczu w Europie Zachodniej między XI a XV wiekiem.
Wiedza scholastyki była stosowana w ówczesnych szkołach i uniwersytetach, czerpiąc z filozoficznych i przyrodniczych teorii Arystotelesa i innych filozofów, jak również z wiedzy religijnej chrześcijaństwa, judaizmu i innych religii.
Dlatego scholastyka to prąd filozoficzny, który starał się jak najlepiej powiązać i zintegrować rozum z wiarą , ale zawsze stawiając wiarę ponad rozumem.
To znaczy, że scholastyka starała się odpowiedzieć w zrozumiały sposób na wszystkie te wątpliwości, które powstały między rozumem a wiarą, zwłaszcza, że dla scholastyków człowiek jest obrazem Boga, dlatego oparła się na dialektyce, logice, etyce, teologii, kosmologii, metafizyce i psychologii.
To znaczy, że duża część wiedzy, którą ludzie posiadają, pochodzi z doświadczenia i zastosowania rozumu, ale istnieje jeszcze inny procent, który jest przejęty z objawień wiary i którego nie można wyjaśnić na podstawie rzeczywistości.
W tym sensie wiedza filozoficzna znajduje się w porządku teologii, jest podporządkowana, aby umożliwić interpretację i zrozumienie wiary.
Patrz również Filozofia.
Cechy charakterystyczne scholastyki
Poniżej przedstawiamy główne cechy nurtu scholastycznego.
Jego głównym celem było zintegrowanie wiedzy, która była posiadana oddzielnie zarówno przez rozum, przez greckich filozofów, jak i przez chrześcijańskie objawienia.
Scholastycy wierzyli w harmonię między podstawami rozumu i wiary.
Filozofia pomaga teologii wyjaśnić tajemnice i objawienia wiary tak, aby rozum mógł je zrozumieć.
Stosował w średniowieczu metodę dydaktyczną do wyjaśniania i nauczania scholastyki.
Każdy temat został potraktowany z wielką uwagą i poświęceniem poprzez lekturę i publiczną dyskusję.
Dla chrześcijaństwa scholastyka była narzędziem do zrozumienia wiary.
Jego największym przedstawicielem w XIII wieku był św. Tomasz z Akwinu.
