Znaczenie Prawo Naturalne (Co to jest, Pojęcie i Definicja) – Znaczenia

Co to jest prawo naturalne:

Prawo naturalne jest tym nurtem porządku filozoficzno-prawnego, który broni istnienia prawa wcześniejszego niż jakakolwiek pozytywna norma prawna.

W związku z powyższym, chociaż człowiek lub państwo poprzez swoje kompetentne uprawnienia do stanowienia prawa nadaje prawa, które mają być wypełniane przez wszystkich obywateli, to takie prawa podlegają niesprzeczności z tą zasadą lub prawem naturalnym, ponieważ gdyby tak było, to byłoby to niesprawiedliwe prawo lub po prostu nie można by tego prawa stosować.

Kilku filozofów wyjaśnia, że prawo pozytywne musi być zgodne i respektować prawo naturalne ludzi, ponieważ musi respektować pewne prawa, które są właściwe istotom ludzkim, które z kolei są niezbywalne, więc jego naruszenie musi być karane jako naruszenie podstawowego prawa istot ludzkich, co sprawiłoby, że takie prawo pozytywne nie może być stosowane w żadnych okolicznościach, a obywatele mogą wybrać, aby go nie przestrzegać ze względu na jego stan niesprawiedliwości.

Prawo naturalne jest doktryną etyczno-prawną, która broni istnienia praw człowieka, które są założone lub zdeterminowane w ludzkiej naturze, że są one uprzednie i nadrzędne w stosunku do prawa pozytywnego, to znaczy, że na przykład życie ludzkie, jak również wolność, są prawami uprzednimi i wcześniejszymi w stosunku do każdego prawa pozytywnego, tak że prawo pozytywne musi je zawsze szanować i bronić, ze względu na ich status praw podstawowych.

Dlatego wielu filozofów, doktrynerów i uczonych w dziedzinie prawa wyjaśnia i broni, że ważność prawa zależy od jego sprawiedliwości, ponieważ niesprawiedliwe prawo, które narusza podstawowe prawa człowieka, nie może być ważne, a więc jego stosowanie byłoby nieużyteczne, ponieważ niesprawiedliwe prawo jest sprzeczne z wszelkimi nakazami i koncepcjami praworządności, którymi powinni cieszyć się obywatele każdego terytorium.

Dlatego filozof John Lock mówi: (tixagag_16) „uzasadniony byłby opór wobec władzy, gdy próbuje ona wymusić przestrzeganie niesprawiedliwego prawa lub tego prawa, które nie jest zgodne z prawem naturalnym”

, np: działania nazistów, którzy dokonywali okrucieństw dozwolonych przez prawo i obowiązujące prawo pozytywne, co nie oznacza, że były to sprawiedliwe prawa, wręcz przeciwnie, były to pogwałcenia podstawowych praw ludzi, którym obecnie każde wojsko, policja czy nawet sami obywatele muszą się przeciwstawić, aby spełnić przepis, który narusza prawa człowieka.

Prawo naturalne i prawo pozytywne

Prawo naturalne i prawo pozytywne są podobne w tym, że oba są zbiorem słusznych norm, regulujących ludzkie postępowanie. Ale mimo to istnieje różnica między tymi dwoma systemami:

• Prawo naturalne jest zbiorem wartości lub zasad, które znajdują się w naturze i sumieniu człowieka. Prawo pozytywne natomiast to normy podyktowane przez państwo w celu uregulowania zachowania człowieka w społeczeństwie.
• Prawo naturalne jest uniwersalne i wieczne. Z drugiej strony, prawo pozytywne jest tymczasowe, ponieważ dostosowuje się do zmian w społeczeństwie i rządzi konkretnym społeczeństwem.

(tixagag_4) Prawo Naturalne ogranicza Prawo Pozytywne, ponieważ paraliżuje Prawo Pozytywne w przypadku sprzeczności z nim, ponieważ jest niesprawiedliwym prawem, a jednocześnie kieruje nim w jego tworzeniu.

Może Państwa zainteresować: Prawo cywilne.

Klasyczny iusnaturalizm

Wielu broniło iusnaturalizmu, jak w przypadku Platona w jego dziele Republika, następnie Arystotelesa, kiedy odwołuje się do potężnej Naturalnej Sprawiedliwości, wyjaśniając, że prawa naturalne nie mogą ulegać mutacjom, ponieważ rozum może zostać wypaczony. Cyceron pomaga również w tworzeniu prawa rzymskiego, które jest fundamentalne dla tworzenia państwa prawa.

W chrześcijaństwie św. Tomasz z Akwinu wyjaśnia, że Bóg ustanowił wieczne prawo dla świata przyrody i świata ludzkiego i to jest to, co jest znane jako prawo naturalne.

Współczesny iusnaturalizm

Narodził się wraz z pracą Hugo Grotiusa w XVII wieku pośród europejskich wojen wywołanych przez religię, w której próbuje on wyjaśnić, że wszystkie narody muszą zagwarantować pokój obywatelom i mieszkańcom tych regionów.

W XIX wieku w Europie szkoła historii prawa stara się zniwelować różnice z iuspositivismem i twierdzi, że tradycje historyczne i prawo zwyczajowe jako źródła wszystkich systemów prawnych powinny rządzić systemami prawnymi, a wielkim autorem takiego rozumowania jest Frederich Carl Von Savigny.

W czasie II wojny światowej wpływy iusnaturalizmu odżywają z powodu zakwestionowania posłuszeństwa obywateli dzięki iuspozytywizmowi wprowadzonemu przez nazistów, którym udało się dokonać największego ludobójstwa w historii ludzkości, po upadku tych narodziła się Powszechna Deklaracja Praw Człowieka, która sprawia, że prawo naturalne staje się lub jest zbierane przez prawo pozytywne.

Patrz również:

• Iusnaturalism.
• Źródła prawa.

Prawo rzymskie