Znaczenie Literatura renesansowa (Co to jest, pojęcie i definicja) – Znaczenia
Co to jest literatura renesansowa:
Literatura renesansowa to cała literatura powstała w kontekście europejskiego renesansu
, w okresie czasu, który obejmuje mniej więcej XV i XVI wiek.
Główną cechą literatury renesansowej jest powrót do klasycznej kultury grecko-łacińskiej, który jest odczuwalny w całym obszarze europejskiej sztuki, myśli i filozofii.
Przewartościowanie humanizmu, stosunkowo zaniedbanego w średniowieczu, stanowi więc kulturowy „renesans”, stąd nazwa, pod którą ten okres jest znany.
Włochy były kulturalnym centrum, gdzie powstał ruch renesansowy, który później rozprzestrzenił się na całą Europę.
Warto zauważyć, że wynalezienie prasy drukarskiej około 1440 roku przez Niemca Johannesa Gutenberga odegrało kluczową rolę w rozprzestrzenianiu się idei renesansowych.
W tym okresie powstały również nowe formy literackie, takie jak znana dzisiaj powieść; pojawiły się nowe gatunki, takie jak esej; powstały nowe modele, takie jak sonet i wiersz hendecasylabiczny.
Do najbardziej kultywowanych gatunków literackich tamtych czasów należą liryka i poezja mistyczna o tematyce religijnej; powieści rycerskie, pastoralne i picaresque, jak również dramat i eseje.
Proszę zobaczyć więcej na temat renesansu.
Cechy charakterystyczne literatury renesansowej
Klasyczna grecko-łacińska tradycja kulturowa zostaje odzyskana, co jest przeżywane jako renesans humanizmu.
Człowiek zajmuje centrum świata (wizja antropocentryczna), co kontrastuje z ideą średniowiecza, według której Bóg był centrum wszechświata (teocentryzm).
Rozum staje się ponad wiarą; duch krytyczny i racjonalistyczny będzie wysoko ceniony.
Filozofia platońska jest zaprzęgnięta do chrześcijaństwa.
Klasyczne modele są przewartościowane, jak to znajduje się w Poetyce Arystotelesa .
Natura jest postrzegana i idealizowana jako symbol doskonałości.
Tematy literatury renesansu
Miłość
Literatura renesansu śpiewa o miłości i pięknie duszy i ciała. Pierre de Ronsard, na przykład, podnosi miłość do głównego tematu swojej liryki, tak jak William Shakespeare w Romeo i Julia porusza temat niemożliwej miłości i tragedii, którą ona ze sobą niesie.
Natura
Natura, krajobraz, jego piękno i uczucia, które wywołuje, przelewają się do literatury tego okresu. Przykładem tego jest gatunek bukoliczny lub pastoralny, taki jak znajdujemy w dramacie Aminta , autorstwa Torquato Tasso.
Mitologia klasyczna
Klasyczna grecko-łacińska mitologia powraca i jest obecna w tematach, postaciach i odniesieniach w niektórych dziełach tego czasu, takich jak
Lusiady , autorstwa Luisa de Camões.
Wyczyny rycerzy
Heroizm i odwagę bohatera uosabia rycerz-errant, który idzie przez świat zdobywając sławę swoimi wyczynami, pokonując olbrzymy i potwory i chroniąc najsłabszych. Jako przykład mamy Orlando furioso , autorstwa Ludovico Ariosto. Don Kichot, autorstwa Miguela de Cervantesa, jest parodią powieści rycerskich.
Krytyka społeczna
Literatura tego okresu kwestionowała również niektóre niesprawiedliwości ówczesnego społeczeństwa, jego wady, nierówności i hipokryzję w takich dziełach jak Lazarillo de Tormes.
Krytyka Kościoła
W czasach, gdy reformacja i kontrreformacja wstrząsnęły europejskim krajobrazem, również w Kościele pojawiła się krytyka, np. w takich dziełach jak Utopia Tomasza More'a lub Pochwała szaleństwa Erazma z Rotterdamu, które kwestionowały sposób sprawowania władzy przez Kościół.
Nastroje religijne
Religia i uczucie boskości jest w centrum literatury tego okresu, która jest przeniknięta mistyczną miłością do Boga, jak na przykład w poemacie Noc ciemna , autorstwa św.
Autorzy i dzieła renesansu
Erazm z Rotterdamu, O pochwale szaleństwa (1511).
Thomas More, Utopia (1516).
Ludovico Ariosto, Orlando furioso (1532).
François Rabelais, Gargantua i Pantagruel (1534).
Balthasar Castiglione, The Courtier (1549).
Pierre Ronsard, Odes (1551-52).
Anonim, Lazarillo de Tormes (1554).
Luis de Camões, The Lusiads (1572).
Torquato Tasso, Aminta (1573).
Michel de la Montaigne, Eseje (1580).
Edmund Spencer, The Fairy Queen (1590).
Miguel de Cervantes, Don Quixote de la Mancha (1605).
