Co to jest ingerencja:
Ingerencja oznacza działanie i skutek wtrącania się do jakiejś sprawy. Pochodzi od łacińskiego inserere , które oznacza „włożyć”, „włożyć”, a nawet „zasiać” jedną rzecz w drugą.
Zazwyczaj odnosi się do tych procesów, w których osoba lub instytucja angażuje się lub ingeruje w cudze sprawy, a więc ma negatywny charakter. Na przykład: „Ingerencja państwa w życie prywatne jest niedopuszczalna”.
Chociaż słowo to opisuje różne rodzaje interwencji, które przechodzą od prywatnego do publicznego, to najczęściej używane jest w kontekście politycznym, w którym może mieć różne zastosowania. Przyjrzyjmy się niektórym z nich.
Ingerencja międzynarodowa
Ingerencja międzynarodowa ma miejsce wtedy, gdy państwo świadomie ingeruje w wewnętrzne sprawy innego państwa w celu narzucenia swojej woli. Tak rozumiana ingerencja stanowi wyzwanie dla prawnej zasady narodowej suwerenności.
Dlatego międzynarodowa ingerencja jest pojęciowo związana z praktyką interwencjonizmu . Jednak nie każda ingerencja może być uznana za konkretną interwencję. Ingerencja może sięgać od nacisku dyplomatycznego do interwencji wojskowej.
Powiązane znaczenia:
Kiedy obce państwo wypowiada się przeciwko działaniom rządu w jego wewnętrznych sprawach, często jest oskarżane o ingerencję .
Patrz również:
- Suwerenność.
- Interwencjonizm.
Ingerencja humanitarna
Z ingerencją humanitarną mamy do czynienia wtedy, gdy interwencja jednego lub kilku państw w wewnętrzne sprawy innego państwa jest uzasadniona, aby pomóc w rozwiązaniu pilnego konfliktu. W tym przypadku celem ingerencji nie jest naginanie woli narodu, lecz działanie w obliczu humanitarnej sytuacji kryzysowej. W tym przypadku odwołuje się do zasady solidarności narodów.
Aby móc zastosować interwencję humanitarną, muszą być spełnione pewne warunki wstępne. Jednym z nich jest sprawdzenie zagrożenia dla pokoju lub aktu agresji.
Prawo lub obowiązek ingerencji
W nawiązaniu do poprzedniego punktu, prawo lub obowiązek ingerencji jest doktryną, która głosi prawo lub obowiązek państwa do interwencji w innym państwie w przypadku rażących i poważnych naruszeń praw człowieka, w celu udzielenia pomocy humanitarnej.
Odnosi się do zasady „odpowiedzialności za ochronę” bezbronnych przed nadużyciami państwa, zgodnie z dokumentem końcowym ze szczytu światowego w 2005 roku.
