To, co jest grzeczne, nie odbiera odwagi:
„Grzeczność nie odbiera odwagi” to powiedzenie, które uczy, że dobre maniery nie stoją w sprzeczności z odważnym i zdecydowanym charakterem. Ma to na celu pokazanie wartości i celowości zachowania form grzeczności i uprzejmości, niezależnie od tego, za jak silną i „buntowniczą” może się uważać dana osoba.
To powiedzenie ma pełną ważność i jest często używane. Grzeczność odnosi się do stosowania dobrych manier w środowisku społecznym. Jest to wyrażenie, które podsumowuje akty dobroci, łagodności, dobrych manier i szacunku.
Słowo kurtuazja wywodzi się z dworskiego życia królów, a ci, którzy w nim uczestniczyli, nazywani byli dworzanami i kurtyzanami.
Kodeks grzecznościowy zaczął się przekształcać w średniowieczu w czasach wypraw krzyżowych. Podczas gdy rycerze wyruszali na bitwę, kobiety zajmowały się edukacją swoich synów i uczyły ich zasad grzeczności na dworze. Przestrzeganie tych zasad gwarantowało tym, którzy je praktykowali, wiele nagród i możliwości.
Reguły grzecznościowe mogą się niektórym wydawać nieco „zniewieściałe”. Jeśli kiedyś takie maniery budziły nieufność tych, którzy chcieli zabłysnąć bohaterskimi czynami jako wyrazem męskości, to stopniowo rozpowszechniła się myśl, że dla dzielnego, dostojnego i szlachetnego mężczyzny właściwe jest również demonstrowanie zasad grzeczności i etykiety, przy czym nie umniejsza to jego „męskości” ani nie szkodzi wizerunkowi „dzielności”.
Zobacz także Kto słucha pochlebców, nigdy nie spodziewa się innej nagrody.
