Czym jest grzech:
Znany jest jako grzech dobrowolne przekroczenie prawa Bożego lub któregoś z jego przykazań . Z drugiej strony, grzech jest postrzegany jako wszystko, co odbiega od tego, co jest słuszne i sprawiedliwe, lub co jest pozbawione tego, co jest należne, na przykład naruszenie jakiegoś prawa lub normy.
W dziedzinie religii , grzech jest uważany za obrazę Boga, ze względu na naruszenie prawa Bożego i przykazań kościelnych, co powoduje zerwanie relacji między Bogiem, a jednostką, które musi zostać skorygowane poprzez sakrament spowiedzi i przebaczenie przez Boga.
W związku z powyższym, konsekwencjami grzechu są m.in. oddalenie od Boga, wyrzuty sumienia, zwiększone trudności na drodze życia z powodu braku obecności Boga.Dlatego tak ważne jest, aby człowiek się nawrócił i szukał zbawienia w Bogu.
W Biblii grzech jest wymieniany niezliczoną ilość razy w świętej księdze, zarówno w Starym Testamencie, jak i w Nowym Testamencie, począwszy od grzechu pierworodnego, popełnionego przez Adama i Ewę.
Powiązane znaczenia:
Z drugiej strony grzech jest nadmiarem lub wadą w jakiejkolwiek linii , może być uważany za to, co pokazuje zło, lub przewrotność, jak na przykład: wyrzucanie jedzenia, jest tak wiele osób głodujących, a nawet umierających z tego powodu.
W odniesieniu do tego tematu termin grzesznik jest nawiązaniem do przymiotnika, który wskazuje na każdego człowieka, który grzeszy. W odniesieniu do tego punktu, grzesznik podlega grzechowi, lub może popełnić grzech.
W języku angielskim termin sin oznacza „bez”.
Patrz również Grzech mówi się grzech, ale nie grzesznik.
Rodzaje grzechu
Można wyróżnić różne rodzaje grzechów, takie jak:
- Grzech pierworodny , znany również jako grzech przodków, popełniony przez rodziców ludzkości, Adama i Ewę, którzy dali się zwieść diabłu (reprezentowanemu przez węża) i nie posłuchali rozkazu Boga, poprzez spożycie owocu z zakazanego drzewa, powodując cierpienie ludzkości. Wszyscy ludzie rodzą się z grzechem pierworodnym, który musi zostać naprawiony poprzez chrzest.
Grzech śmiertelny , to celowe i świadome naruszenie praw lub przykazań Bożych, takich jak: morderstwo, zniesławienie, cudzołóstwo.
Grzech powszedni , to złamanie prawa Bożego w sprawach lekkich. Na przykład: plotkowanie w błahych sprawach jest grzechem powszednim, ale jeśli wpływa na czyjąś reputację, to jest to grzech śmiertelny.
Grzech kapitałowy, charakteryzuje się tym, że rodzi inne grzechy, dlatego słyszy się wyrażenie 7 grzechów śmiertelnych, są to: pożądliwość, łakomstwo, chciwość, lenistwo, gniew, zazdrość i pycha.
Grzech zaniechania
Grzech zaniechania, jak sama nazwa wskazuje, jest brakiem działania lub woli ze strony ludzi w dobrej wierze, więc można wywnioskować, że dlatego zło zawsze triumfuje, ponieważ nie istnieją jednostki, które podnoszą głos przeciwko nieczystym, czyli złym czynom.
Dlatego ważne jest, aby jednostki rozumowały o wszystkim, co dzieje się wokół nich, aby walczyć ze złem, ponieważ należy pamiętać, że zło działa tak długo, jak długo dobro na to pozwala.
Grzech społeczny
W odniesieniu do tego punktu papież Jan Paweł II w swojej adhortacji apostolskiej Pojednanie i pokuta z 1984 roku ogłosił następującą definicję grzechu społecznego:
„Grzech społeczny to każdy grzech popełniony przeciwko prawom osoby ludzkiej, począwszy od prawa do życia, lub przeciwko czyjejś integralności fizycznej (…) Kiedy Kościół mówi o sytuacjach grzechu lub piętnuje jako grzechy społeczne pewne sytuacje lub zbiorowe zachowania mniej lub bardziej szerokich grup społecznych, a nawet całych narodów i bloków narodów, wie i głosi, że te przypadki grzechu społecznego są owocem, nagromadzeniem i koncentracją wielu grzechów osobistych”.
Grzech śmierci
Grzech śmierci jest postrzegany jako wszystkie celowe, świadome, ciągłe i nie odpokutowane działania, które prowadzą do grzechu.
W tym punkcie Jan w Nowym Testamencie stwierdza: „Jeśliby kto widział, że jego brat popełnia grzech, który nie jest śmiertelny, niech prosi, a Bóg da mu życie; to jest dla tych, którzy popełniają grzech, który nie jest śmiertelny. Istnieje grzech na śmierć, o który mówię, żeby nie prosić.” (Jan 5:16)
Patrz również Zadośćuczynienie.
