To, co Boże, napina się, ale nie wisi:
Powiedzenie „Dios aprieta pero no ahorca”, znane w niektórych krajach latynoskich jako „Dios aprieta pero no ahoga”, jest popularnym powiedzeniem, które zachęca ludzi do zaufania w opatrzność, gdy są przytłoczeni potrzebami.
W tym sensie powiedzenie to przywołuje akceptację lub konformizm, którym zawsze towarzyszy nastawienie pełne nadziei.
Dla tego, kto powołuje się na to powiedzenie, nawet gdy zło wydaje się liczne, Bóg zawsze dostarcza to, co jest konieczne, aby iść naprzód. Dlatego postawa zaufania do Bożej opatrzności jest niezbędna, aby stawić czoła trudnościom.
Zgodnie z powszechną wiarą, niektóre trudne sytuacje są dopuszczane przez Boga jako środki do osiągnięcia samopoznania i mądrości. Ale te okoliczności są tymczasowe i Bóg zawsze w końcu wybawia swoje dzieci z ciemnej godziny w najbardziej nieoczekiwanym momencie.
Niektóre równoważne lub podobne wyrażenia mogą być następujące: „Bóg daje nie więcej śniegu niż zatrzymuje wełny”; „Bóg daje zimno według ubrania”; „Bóg, który daje bolące, daje lekarstwo” i „Bóg pisze prosto po krzywych liniach” (Bóg pisze prosto po krzywych liniach).
W przeciwnym sensie powiedzenia „Bóg daje migdały tym, którzy nie mają zębów” lub „Bóg daje chleb tym, którzy nie mają zębów” odnoszą się do niezadowolenia ludzi bez kryteriów, którzy marnują wspaniałe możliwości, jakie mają przed sobą.
Zobacz także A Dios rogando y con el mazo dando.