Znaczenie Zeus (Co to jest, pojęcie i definicja) – Znaczenia

Czym jest Zeus:

Zeus jest znany w mitologii greckiej jako ojciec bogów i ludzi, którzy zamieszkiwali górę Olimp w starożytnej Grecji. Z drugiej strony wśród Rzymian był znany przez Jowisza.

Jednak w mitologii greckiej był on również „bogiem nieba i grzmotów” , później został nazwany „bogiem sprawiedliwości i prawa”.Z tego wynikają jego atrybuty: piorun, którym eliminuje swoich wrogów, grzmot, który demonstruje jego gniew, berło i korona jako symbole władzy.

Również bóg Zeus posiadał zdolność przemiany w orła jako symbol władzy i byka jako emblemat płodności, znany był ze swoich przygód, które spowodowały potomstwo wśród bogów i bohaterów, takich jak Atena, Apollo, Dionizos, Helena, między innymi.

Warto zauważyć, że Zeus był uważany za pana ludzi i władcę innych bogów, którzy mieszkali na Olimpie. Zeus uczestniczył w różnych kultach i otrzymał różne tytuły, takie jak: Zeus Olimpijski, Zeus Agoreu, między innymi, ale bez wątpienia jego głównym ośrodkiem kultu była Olimpia, znana z gigantycznego posągu Zeusa, stworzonego przez rzeźbiarza Phidiasa.

Grecy w swoich rzeźbach opracowali Zeusa z wyprostowaną postawą i majestatyczną pozą, a w niektórych sztukach dodali mu piorun w prawej ręce. Posąg Zeusa w Olimpii był jednym z siedmiu cudów świata starożytnego, a igrzyska olimpijskie odbywały się na jego cześć.

Jeśli chodzi o etymologię, to słowo Zeus pochodzi od greckiego ZeuV , z kolei imię to wywodzi się od indoeuropejskiego rdzenia dyeu-dyu- , który oznacza „światło dzienne”.

Historia Zeusa

Bóg Zeus był synem Cronusa – najsilniejszego z Tytanów – i Rhei – siostry Cronusa. Jego ojciec Cronus obawiając się rywalizacji swoich dzieci, kierowany przez Gaję, uważaną za „Matkę Ziemię” i Uranosa, który oznacza „Niebo”, pożerał swoje dzieci po urodzeniu, z wyjątkiem Zeusa, który, gdy miał się urodzić, Rhea szukała Gai, która obmyśliła plan, aby go uratować.

Zeus urodził się na wyspie Krecie, powstał w jaskini góry Ida, pod opieką Gai. Bóg Zeus żyje, ponieważ jego matka Rhea dała jego ojcu Cronusowi kamień pokryty dziecięcym ubrankiem, aby go oszukać, co się udało i został przez niego połknięty.

Jednak, gdy Zeus staje się dorosły, wypowiada wojnę swojemu ojcu, który został pokonany przez własnego syna Zeusa i zmusza go do wskrzeszenia rodzeństwa. Uwolnił on również Cyklopów – członków rasy olbrzymów, charakteryzujących się jednym okiem pośrodku czoła – od tyranii Cronusa, a oni nagrodzili go bronią grzmotów i błyskawic.

Zeus żeni się po raz pierwszy z Metis (boginią roztropności), która urodzi dziewczynkę, boginię Atenę (boginię mądrości, wojny i piękna). Jego drugą żoną była Themis (bogini sprawiedliwości), z którą miał córki Moiras, Horas, Nimfy i Hesperydy.

Z jego małżeństwa z Mnemosyne (boginią pamięci) narodziły się muzy Clio (muza opiekunka i inspiratorka historii), Euterpe (muzyka), Thalia (komedia i poezja) i Urania (astronomia). Poza tym poślubił swoją siostrę Herę (boginię małżeństwa), ale miał też inne żony.

Posąg Zeusa

Posąg Zeusa był rzeźbą wykonaną przez słynnego klasycznego rzeźbiarza Phidiasa około 430 r. p.n.e., znajdującą się w nawie świątyni. Jest to rzeźba chryzelefantynowa, co oznacza, że została wykonana z materiałów z kości słoniowej, hebanu, złota i kamieni szlachetnych, miała około 12 metrów wysokości.

Zeus siedział na tronie z nagim torsem i płaszczem opadającym na nogi, z koroną nałożoną na oliwkową głowę, w lewej ręce trzymał berło zwieńczone orłem, a w prawej nike.

Posąg Zeusa zaginął w V wieku, za panowania cesarza Teodozjusza II, chrześcijańscy fanatycy spalili świątynię, a z tych wydarzeń istnieją dwie hipotezy dotyczące miejsca pobytu posągu; jedni twierdzą, że przetrwał i został uratowany przez kolekcjonera w Konstantynopolu, a inni, że został zniszczony w trzęsieniach ziemi, które zniszczyły świątynię w VI wieku.

Posąg Zeusa jest jednym z siedmiu cudów świata starożytnego.