Co to jest samotność:
Jako samotność możemy odnieść się do okoliczności bycia samemu , braku towarzystwa.Również samotność może odnosić się do uczucia smutku lub melancholii, które jest doświadczane z powodu braku kogoś lub czegoś , co chcielibyśmy, aby było z nami.
Samotność, w tym sensie, może być subiektywnym doświadczeniem. To znaczy, że możemy czuć się samotni, kiedy jesteśmy w towarzystwie innych ludzi, albo nie możemy czuć się samotni, kiedy nie jesteśmy w niczyim towarzystwie.
Z drugiej strony, jako samotność nazywamy również miejsce, które jest opuszczone lub niezamieszkałe : „Zgubił drogę chodząc w tych samotnościach”.
Słowo, jako takie, pochodzi od łacińskiego solĭtas , solitātis .
Rodzaje samotności
.
Powiązane znaczenia:
Samotność jest sytuacją, która może wystąpić zasadniczo w dwojaki sposób: dobrowolnie, poprzez pragnienie danej osoby, lub mimowolnie, gdy została narzucona lub jest sprzeczna z oczekiwaniami danej osoby.
Dobrowolna samotność
Dobrowolna samotność jest indywidualnym wyborem dla tych, którzy z wielu powodów decydują się na czasowe lub stałe odseparowanie się od innych ludzi. Tak więc człowiek może szukać samotności z powodów artystycznych, twórczych, intelektualnych lub duchowych, lub po prostu po to, aby pobyć z samym sobą i lepiej poznać samego siebie. Samotność, jeżeli jest dobrowolna, jest uważana za korzystną, ponieważ ludzie wykorzystują ją do kultywowania swoich osobistych poszukiwań i jest to satysfakcjonujące i wzbogacające doświadczenie.
Mimowolna samotność
Mimowolna samotność , z drugiej strony, nie jest wyborem jednostki, lecz wynika z narzucenia lub okoliczności, które zazwyczaj są niechciane . W izolatce umieszczane są osoby oskarżone o przestępstwa, szczególnie te, które stanowią zagrożenie wśród innych więźniów oraz te, które mają skłonności samobójcze. Podobnie w izolatce zamykani są agresywni pacjenci psychiatryczni lub pacjenci z chorobami zakaźnymi.
Podobnie samotność może wynikać z tego, że jednostka ma trudności w nawiązywaniu relacji z innymi ludźmi , lub jej relacje społeczne nie spełniają jej oczekiwań, lecz są niesatysfakcjonujące lub powierzchowne. Jest to bardzo szkodliwy rodzaj samotności, ponieważ wywołuje on nieprzyjemne uczucia, takie jak lęk i udręka, i może prowadzić do depresji i smutku.
Samotność w psychologii
W Psychologii , jako samotność nazywa się uczucie, które powstaje z subiektywnego postrzegania człowieka, że relacje, które nawiązuje w swoim otoczeniu nie są tak satysfakcjonujące, jak by sobie tego życzył . W tym sensie samotność może być negatywnym uczuciem, które wpływa na samoocenę. Występuje przede wszystkim u osób introwertycznych lub nieśmiałych, którym brakuje umiejętności społecznych, aby skutecznie nawiązywać kontakty. Samotność jako taka może być społeczna lub emocjonalna.
Samotność społeczna
Samotność społeczna samotność polega na tym, że jednostka czuje, że nie należy do żadnej grupy, z którą mogłaby dzielić się swoimi pomysłami, zainteresowaniami i troskami, i ma trudności w zdrowym i funkcjonalnym nawiązywaniu relacji z innymi ludźmi.
Emocjonalna samotność
Samotność emocjonalna , z drugiej strony, jest brakiem związku z inną osobą, który wywołuje uczucie dobrego samopoczucia, zadowolenia i bezpieczeństwa. Samotność emocjonalna to samotność, której doświadczamy, gdy straciliśmy kogoś bardzo drogiego lub bliskiego.
Samotność w muzyce
Z kolei w muzyce znana jest pewna andaluzyjska melodia jako soledad , w miarze trzy na osiem, która charakteryzuje się wyraźnym melancholijnym akcentem. W ten sposób nazywa się również copla, którą śpiewa się do tej muzyki, jak również taniec, który się do niej tańczy.
