Co to jest postmodernizm:
Postmodernizm to ruch artystyczny, filozoficzny i historyczny, który narodził się pod koniec XX wieku jako poszukiwanie nowych form wyrazu skoncentrowanych na kulcie indywidualizmu i krytyce racjonalizmu .
Postmodernizm lub postmodernizm jako ruch artystyczny, łączy poprzednie prądy awangardowe w aktualną estetykę, która odzwierciedla chaos powstały w wyniku rewolucji informacyjnej i technologicznej, w której dzisiaj żyjemy.
Jako prąd filozoficzny postmodernizm poszukuje nowych sposobów myślenia, które koncentrują się na rozwoju jednostki poprzez wykorzystanie technologii. Charakteryzuje się krytyką starych nurtów myślowych, które uważane są za przestarzałe, takich jak pozytywizm i racjonalizm.
Jako okres historyczny postmodernizm rozciąga się od końca XX wieku do dnia dzisiejszego, dlatego jego dokładna definicja jest jeszcze rozmyta i w trakcie definiowania.
Cechy charakterystyczne ponowoczesności
Ponowoczesność ma cechy, które zależą od dziedziny, w której są stosowane. Na przykład w architekturze przedstawia się ją jako ocalenie formy, którą modernizm odrzuca; w filozofii definiuje się ją jako nowoczesny nihilizm, czyli obsoletę wartości, a w edukacji uprawomocnia technologię i innowacje dla wytworzenia samowystarczalnego i niezależnego człowieka.
Powiązane znaczenia:
Pomimo tych różnic, które mogą być ze sobą sprzeczne, postmodernizm posiada wspólne i przekrojowe cechy opisane poniżej:
- Jest antydualistyczny : krytykuje dualność, którą stworzyły zdefiniowane w przeszłości pojęcia, pozostawiając tym samym wiele znaczeń poza obszarem wiedzy. W ten sposób postmodernizm broni różnorodności i pluralizmu.
- Kwestionuje teksty literackie i historyczne : twierdzą, że autorom tekstów brakuje obiektywizmu i przekręcają prawdę, aby odzwierciedlić osobiste wyobrażenia.
(tixagag_4) Twierdzenie, że prawda nie jest uniwersalna : język jest uważany za klucz do prawdy i jest jedyną rzeczą, która kształtuje ludzką myśl, dlatego prawda jest zależna od kontekstu i dyskusyjna. Istnieje tylko percepcja.
(tixagag_4) Wartościuje formę nad treścią : ważniejsze jest, jak i co przekazuje przekaz, niż sam przekaz.
(tixagag_4) Broni hybrydyzacji i kultury popularnej : wszystkie formy wiedzy i wiedza są ważne. Zniekształcenie dyskursu nie ma granic w sferze wiedzy.
Teraźniejszość jest jedyną rzeczą, która się liczy : szukają tego, co natychmiastowe, ponieważ, przeszłość i przyszłość nie jest w rękach jednostki.
Przewartościowuje naturę : są zaniepokojeni konsekwencjami rozwoju przemysłowego i żądają, aby nowoczesne nauki ograniczyły się do generowania uniwersalnie obowiązującej wiedzy.
Sztuka postmodernistyczna
Mona Lisa z rakietą bazooka , Banksy, 2010.
Sztuka postmodernistyczna jest uważana za ruch artystyczny rozpoczynający się pod koniec XX wieku, w opozycji do modernizmu lub art nouveau.
Zwany również postmodernizmem, nurt ten narodził się w latach 70-tych i rozwinął w latach 80-tych, inspirując się i wykorzystując techniki wypracowane w historii sztuki, przedstawiając sztukę poprzez aktualną estetykę.
Sztuka postmodernistyczna charakteryzuje się zerwaniem linearności, która definiowała od czasu do czasu prądy awangardowe lub modny awangardyzm. Sztuka postmodernistyczna jest definiowana jako ruch, który kładzie kres awangardzie, tak jak zdefiniował ją Rudi Fuchs w 1982 roku.
W związku z rewolucją informacyjną i rozwojem technologii sztuka postmodernistyczna odzwierciedla złożoność i chaos dzisiejszego społeczeństwa, wykorzystując przedmioty i obrazy z kultury popularnej i ingerując w klasyczne dzieła.
Sztuka postmodernistyczna jest częścią sztuki współczesnej, niektóre z jej nurtów są następujące:
- Pop Art
- Sztuka abstrakcyjna
- Sztuka konceptualna
- Minimalizm
- Ekspresjonizm abstrakcyjny
- między innymi.
Ponowoczesność i edukacja
Ponowoczesność odciska na systemach edukacyjnych potrzebę zmiany wpływu wywieranego na osobisty, edukacyjny i kulturalny rozwój jednostki, przy czym ważne jest tylko to, co ma funkcjonalny i bezpośredni sens.
Postmodernistyczna edukacja w ramach psychopedagogiki opiera się na systemie informacyjnym, w którym zanurzone jest społeczeństwo. W tym kontekście wykorzystanie technologii staje się podstawowym narzędziem innowacji zapewniającym funkcjonalną i natychmiastową aktualność wiedzy.
Według amerykańskiego autora Alvina Tofflera (1928-2016) postmodernistyczna edukacja charakteryzuje się następującymi punktami:
- Bycie interaktywnym
- Ma miejsce w każdym środowisku lub instytucji
- Przetwarzanie informacji jest wymienialne pomiędzy różnymi mediami w celu stworzenia bardziej złożonych systemów
- Szukają mnogich źródeł informacji
- Pełna demokratyzacja informacji
Bronią oni, że informacja nie powinna mieć granic ani różnic
Architektura postmodernistyczna
Ruch postmodernistyczny w architekturze ratuje pojęcia, które nowoczesna architektura wyeliminowała na początku XX wieku, narzucając np. zwykłą funkcjonalność budynków.
W ten sposób architektura postmodernistyczna przywraca znaczenie formie, łącząc w tym sensie to, co starożytne z tym, co nowoczesne, aby rozwiązać nie tylko problemy funkcjonalne, ale również społeczne, ekonomiczne, kulturowe i estetyczne.
Ponowoczesność i nowoczesność
Postmodernizm narodził się jako reakcja przeciwko skrajnemu racjonalizmowi nowoczesności. Myśl postmodernistyczna charakteryzuje się rozczarowaniem i apatią wobec porażki nowoczesności jako odnawiającego prądu myśli i ekspresji współczesnego społeczeństwa.
Filozofia postmodernistyczna
W dziedzinie filozofii ponowoczesność definiuje się również jako filozofię dekonstrukcji, w której dominuje szczegółowość i fragmentacja myśli, nadając z kolei porządek chaosowi.
Zjawisko fraktali, na przykład, reprezentuje tę filozofię, w której powtarzalność fragmentów przypomina powtarzalność każdego człowieka, ale które jako całość stanowią drzwi wejściowe do labiryntu wiedzy.
Za prekursora myśli postmodernistycznej uważa się niemieckiego filozofa Friedricha Nietzschego (1844-1900), który ogłosił śmierć boga, a więc nieistnienie dogmatów i wartości. W tym sensie postmodernizm uważany jest za nowoczesny nihilizm, który nie wierzy w potrzebę wartości nad jednostką.
Do autorów reprezentujących filozofię postmodernistyczną należą:
- Jean François Lyotard : francuski filozof, który w 1979 roku poprzez swoją pracę The Postmodern Condition wprowadza pojęcie ponowoczesności w filozofii, krytykując panujący pozytywizm, czyli zastosowanie metody naukowej i racjonalizmu w celu uzyskania obiektywnej wiedzy.
- Esther Díaz : Argentyńska filozofka, która twierdzi, że ponowoczesność jest zderzeniem między otaczającym nas światem wyrafinowanej technologii a dyskursami odziedziczonymi po minionych epokach, takich jak romantyzm i racjonalizm.
