Znaczenie PKB (Co to jest, pojęcie i definicja) – Znaczenia
Co to jest PKB:
PKB to skrót od „produkt krajowy brutto” lub „produkt krajowy brutto”. PKB to wartość pieniężna wszystkich dóbr i usług finalnych wyprodukowanych na danym terytorium w danym okresie, zazwyczaj jednego roku.
Przez towary rozumiemy wszystkie gotowe produkty, które trafiają do rąk konsumenta (żywność, technika, odzież itd.). Przez usługi rozumiemy czynności, które zlecamy. Na przykład taksówki, gastronomia, działalność edukacyjna lub artystyczna itp.
PKB będzie więc sumą kosztów ogółu dóbr i usług nabytych przez mieszkańców danego terytorium w określonym czasie.
Funkcją PKB jest mierzenie poziomu bogactwa kraju w określonym czasie. To znaczy, że PKB służy do diagnozy, czy gospodarka narodowa rośnie, czy też przeciwnie, stoi w obliczu upadku, co wpłynie na politykę gospodarczą, która zostanie wdrożona. Do tej diagnozy ekonomiści wykorzystują również takie wskaźniki jak PKB per capita, realny PKB i nominalny PKB.
Główne cechy produktu krajowego brutto są następujące:
Jest to wskaźnik makroekonomiczny: dostarcza informacji o wynikach gospodarki.
Jest obliczany przez jednostki państwowe: kieruje się z reguły kryteriami określonymi przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW).
Uwzględnia tylko produkcję i legalną działalność gospodarczą: oznacza to, że nieformalny handel, czarny rynek i nielegalne przedsiębiorstwa (jak handel narkotykami lub bronią) nie są oceniane, między innymi dlatego, że nie pozostawiają żadnych zapisów.
Nie uwzględnia on pogorszenia zasobów, takich jak maszyny lub infrastruktura. Dlatego też nie dostarcza informacji o kosztach inwestycji i reinwestycji.
PKB per capita
PKB per capita oznacza produkt krajowy brutto na osobę. Wynika on z podzielenia PKB przez liczbę mieszkańców danego kraju.
Na przykład w 2018 roku PKB Meksyku osiągnęło 1 220 699,48 mln dolarów. Dzieląc tę liczbę przez całkowitą liczbę mieszkańców w tym samym roku, meksykański PKB per capita został odnotowany na poziomie 9.673,44 dolarów. Dla porównania, PKB Stanów Zjednoczonych wynosił 20.544.343,46 mln dolarów, a PKB per capita 62.794,59 dolarów.
Zastosowanie PKB per capita do pomiaru dobrobytu społecznego zostało mocno zakwestionowane. Dzieje się tak dlatego, że poprzez podzielenie całkowitej wartości PKB przez całkowitą liczbę mieszkańców, ignorowane są nierówności w podziale bogactwa.
Na przykład, jeśli porównamy PKB na mieszkańca Meksyku w 2019 roku z płacą minimalną, zauważymy, że ta pierwsza osiągnęła na koniec roku wartość 10.275 dolarów. Płaca minimalna odpowiada jednak 1.634 dolarom rocznie.
Patrz również:
Co to jest PKB per capita?
Podział bogactwa.
Nominalny PKB
Istnieją dwa różne rodzaje PKB, które są niezbędne do zrozumienia wyników gospodarczych danego kraju: nominalny PKB i realny PKB.
Nominalny PKB to taki, który jest obliczany na podstawie cen bieżących lub cen rynkowych towarów i usług, na które może mieć wpływ inflacja lub deflacja.
Oznacza to, że nominalny PKB koncentruje się raczej na wahaniach cen niż na produkcji.
Załóżmy na przykład, że w roku 1 kraj wyprodukował 35 sztuk odzieży po 2$ za sztukę. Następnie w roku 2 produkcja wynosiła 20 sztuk, ale ceny zostały podniesione do 3 dolarów.
Aby obliczyć oba lata, nominalny PKB będzie uwzględniał zmiany cen na rynku. Wynik będzie następujący:
Rok 1: 350 sztuk odzieży * 2 dolary = 700 PKB.
Rok 2: 280 sztuk odzieży * 3$ = 840$ PKB.
Jak widzimy, w roku 2 PKB wzrósłby o 20% w stosunku do roku 1. Czy to oznacza, że produkcja wzrosła? Aby to ustalić, będziemy musieli obliczyć realny PKB.
Realny PKB
Realny PKB odnosi się do wartości pieniężnej dóbr i usług finalnych w oparciu o cenę stałą, tzn. bez uwzględnienia zmian cen spowodowanych inflacją.
Aby określić ceny stałe, analitycy ustalają rok bazowy. Oznacza to, że za punkt odniesienia przyjmują ceny z konkretnego roku i na podstawie tego wskaźnika obliczają PKB dla żądanego okresu.
Dzięki temu można porównywać wyniki i oceniać wzrost samej produkcji, a nie wahania rynku.
Tak więc realny PKB ma za zadanie uzyskanie realnych wartości wzrostu produkcji i jej ewolucji w czasie, ponieważ inflacja powoduje zniekształcenie danych.
Na przykład, wróćmy do poprzedniego przykładu. Pewien kraj wyprodukował w roku 1 łącznie 35 sztuk odzieży po 2$ za sztukę. W roku 2 wyprodukowała 20 sztuk w cenie 3 dolarów.
Aby określić, czy nastąpił wzrost produkcji, realny PKB przyjmie rok 1 jako rok bazowy, tzn. użyje ceny z roku 1 jako ceny stałej. Wynik będzie następujący:
Rok 1: 350 sztuk odzieży * 2 dolary = 700 PKB.
Rok 2: 280 sztuk odzieży * $2 = $560 realnego PKB.
Porównując PKB z roku 1 z PKB z roku 2 w cenach stałych, stwierdzimy spadek produkcji o 20%. Ale skąd wiemy, jaka była rzeczywista zmiana cen między rokiem bazowym a rokiem 2? W tym celu będziemy musieli obliczyć deflator PKB.
Deflator PKB
Deflator PKB jest wskaźnikiem kosztów, którego celem jest obliczenie i zmierzenie zmian cen w stosunku do PKB. Rejestrowanie tych zmian cen pozwala lepiej ocenić, czy wzrost PKB wynika ze wzrostu gospodarczego, czy z inflacji.
Do obliczenia deflatora PKB stosuje się następujący wzór:
Na pierwszy rzut oka wydaje się, że rok 2 miał nominalny wzrost PKB w wysokości 20%. Realny PKB ujawnia, że nastąpił proces inflacji.Ale skąd wiemy, jak duża była inflacja i jaki był rzeczywisty wzrost gospodarki?
Następnie musimy oszacować deflator PKB oddzielnie dla roku 1 (który jest rokiem bazowym) i roku 2.
(tixagag_4) Deflator PKB roku bazowego = (700700)*100 = (1)*100 = 100 [operacja na roku bazowym zawsze da sto]
Dzięki tej uzyskanej liczbie wiemy, że w roku 2 nastąpił wzrost cen w stosunku do roku bazowego. Aby dokładnie określić, na czym polegało to odchylenie, obliczamy różnicę między obydwoma deflatorami, która ujawnia wzrost cen o 50%.
Patrz również:
Produkt.
Międzynarodowy Fundusz Walutowy (IMF).
Jak obliczyć PKB (wzór)
PKB można obliczyć na podstawie trzech różnych metod lub podejść: według produkcji lub „wartości dodanej”; według przepływu wydatków lub dochodów; lub według przepływu czynszów. Każda z tych metod musi się zgadzać w swoim wyniku końcowym. Zastosowanie jednej lub drugiej metody będzie zależało od danych dostępnych w momencie obliczania.
Według produkcji lub wartości dodanej
Oblicza się ją poprzez zsumowanie wartości sprzedaży produktów, zwanej „wartością dodaną brutto” (WDB) minus wartość surowców, plus różnica między podatkami i dotacjami.
Wzór na obliczenie PKB według przepływu dochodów jest następujący:
PKB = WDB + (podatki – dotacje)
Obliczanie PKB według produkcji lub wartości dodanej ma na celu uniknięcie podwójnego liczenia towarów. Dzieje się tak dlatego, że niektóre z nich są zasobami lub „półproduktami” do uzyskania produktów końcowych.
Na przykład mąka pszenna jest zasobem pośrednim do produkcji chleba. Jeżeli analityk miałby za produkty końcowe przyjąć mąkę pszenną i chleb wyprodukowany z tej mąki, to powielałby towary i obliczanie PKB byłoby nieefektywne.
Według przepływu nakładów
Obliczone na podstawie wartości zakupów lub konsumpcji przez użytkowników końcowych.
Wzór na obliczenie PKB według produkcji jest następujący:
PKB według przepływu wydatków pozwala poznać i ocenić powody, dla których PKB odnotowuje spadek, gdy zmniejsza się konsumpcja wewnętrzna mieszkańców danego kraju.
Według dochodu lub przepływu dochodu
Oblicza się go biorąc pod uwagę całkowity dochód wynikający z działalności produkcyjnej. PKB według dochodu lub przepływu sprzedaży pokazuje podział dochodu pomiędzy podmioty produkcyjne.
W efekcie, gdy produkcja jest sprzedawana, w przedsiębiorstwach powstaje dochód, który jest rozdzielany poprzez wynagrodzenia, które z kolei stanowią dochód dla rodzin.
Wzór na obliczenie PKB według kotów jest następujący:
PKB = C + I + G + (X – M)
gdzie,
C = Konsumpcja
I = Inwestycja
(tixagag_4) G = wydatki rządowe
X = Eksport
M = Importy
Różnica między PKB a PNB
Różnica między PKB a PNB polega na tym, że PKB mierzy całkowitą produkcję, która ma miejsce w granicach kraju, niezależnie od tego, czy podmiot produkujący jest zagraniczny.
W przeciwieństwie do tego PNB, czyli „produkt narodowy brutto”, mierzy tylko produkcję krajową, niezależnie od tego, czy znajduje się ona na terytorium kraju, czy poza nim.
Dlatego wyklucza księgowanie produkcji przedsiębiorstw zagranicznych na terytorium kraju, ale zawiera księgowanie przedsiębiorstw krajowych na terytorium obcym.
