Znaczenie Nowy Testament (Czym jest, Pojęcie i Definicja) – Znaczenia
Co to jest Nowy Testament:
Nowy Testament to nazwa nadana drugiej części chrześcijańskiej Biblii, która kondensuje życie i przesłanie Jezusa Chrystusa, relacje wczesnych wspólnot chrześcijańskich, listy pasterskie apostołów, które wykuły linie przewodnie i wreszcie wizje.
Słowo „testament” w języku hebrajskim ( berith ) ma znaczenie „przymierze”, dlatego nowy testament oznacza „nowe przymierze”, w przeciwieństwie do Starego Testamentu, który oznacza „stare przymierze”.
Dla chrześcijaństwa Stary Testament jest interpretowany jako „historia stworzenia”, ponieważ zawiera opisy stworzenia świata, historię patriarchów i królów oraz ewolucję prawa żydowskiego aż do narodzin Jezusa. Nowy Testament natomiast jest uważany za „historię zbawienia” lub „nowe przymierze”. A to dlatego, że z chrześcijańskiego punktu widzenia Jezus jest wcieleniem żywego Boga, który przyszedł, aby zbawić ludzkość od grzechu i wiecznej śmierci.
Księgi Nowego Testamentu
Jak wiadomo, Biblia jest księgą ksiąg. Każda z dwóch części Biblii zawiera kompendium ksiąg. W przypadku Nowego Testamentu jest to 27 ksiąg:
Ewangelie:
Słowo ewangelia oznacza „dobrą nowinę”. To słowo ma zapowiadać nadejście królestwa Bożego, opartego na miłosierdziu, przebaczeniu i miłości.
Ewangelie są centralnym punktem całego Nowego Testamentu. Zostały one napisane co najmniej 70 lat po śmierci Jezusa, a najstarszą z nich jest Ewangelia Marka.
Każda z kanonicznych (oficjalnych) ewangelii została napisana w różnym czasie i dla różnych społeczności, co wyjaśnia różnice między nimi. Są to:
Ewangelia według św. Mateusza.
Ewangelia według Marka.
Ewangelia według Łukasza.
Ewangelia według św. Jana.
Książki o kształtowaniu się wczesnego Kościoła i listy pasterskie:
Istotne cechy kształtowania się wczesnego Kościoła są wyjaśnione w księdze Dzieje Apostolskie , napisanej przez św. Łukasza, jedynego z ewangelistów, który nie znał Jezusa przed jego męką.
Poza tym w tym okresie apostołowie rozprzestrzeniali się po całym znanym świecie i głosili ewangelię w różnych wspólnotach.od czasu do czasu Piotr, Jakub, Jan, Juda brat Jakuba i przede wszystkim Paweł pisali listy pasterskie do założonych przez siebie wspólnot, aby prowadzić je w wierze i rozwiązywać perypetie.
Listy te, o najwyższym poziomie teologicznym, zostały zebrane w tej części Nowego Testamentu, razem z księgą Dziejów Apostolskich . Są one następujące:
Dzieje Apostolskie.
List św. Pawła do Rzymian.
Pierwszy List św. Pawła do Koryntian.
Drugi list św. Pawła do Koryntian.
List św. Pawła do Galatów.
List św. Pawła do Efezjan.
List św. Pawła do Filipian.
List św. Pawła do Kolosan.
Pierwszy List św. Pawła do Tesaloniczan.
Drugi list św. Pawła do Tesaloniczan.
Pierwszy list św. Pawła do Tymoteusza.
Drugi list św. Pawła do Tymoteusza.
List św. Pawła do Tytusa.
List św. Pawła do Filemona.
List św. Pawła do Hebrajczyków.
List Jakuba.
Pierwszy List św. Piotra.
Drugi list św. Piotra.
Pierwszy list św. Jana.
Drugi list św. Jana.
Trzeci list św. Jana.
List św. Judy.
Przepowiednie
Zwieńczeniem Nowego Testamentu jest kontrowersyjna księga, która była przedmiotem wszelkiego rodzaju analiz i interpretacji. Najbardziej rozpowszechniona uważa ją za księgę proroczą, która wciąż czeka na swój czas wypełnienia.
Inni autorzy twierdzą, że jest to księga napisana w symbolach, aby skodyfikować przesłania Jana dotyczące dominującej siły jego czasów, Cesarstwa Rzymskiego. Ta księga została przypisana apostołowi Janowi Ewangeliście, jedynemu z apostołów, który nie zginął śmiercią męczeńską.
