Co to jest merytokracja:
Merytokracja to system oparty na zasługach .To znaczy, że hierarchiczne stanowiska zdobywa się na podstawie zasług , z tytułu talentu, wykształcenia, kompetencji lub szczególnych predyspozycji do danej pracy.
Społeczeństwo merytokratyczne zazwyczaj integruje pojęcie talentu z wysiłkiem. Jako takie, jest to pojęcie związane z proporcjonalną przewagą pomiędzy możliwościami intelektualnymi, które dana osoba posiada, a zestawem czynności związanych z daną pracą.
Pojęcie to jest szeroko stosowane zwłaszcza w dziedzinie administracji, a konkretnie w administracji publicznej, a nawet wywodzi się z zawodów publicznych, w celu zwalczania dziedziczenia stanowisk i nepotyzmu , dominujących umiejętności bez powiązania z wtyczkami lub przysługami, związków krwi, między innymi przyczynami.
Patrz również Nepotyzm
W związku z powyższym merytokracja jest stosowana również w organizacjach prywatnych, co doprowadziło do tego, że przyjęły one kryteria wartościowania swoich pracowników , dzięki czemu mogą oni pełnić funkcje zgodnie z ich umiejętnościami i możliwościami.
Merytokracja pozwala na stworzenie sprawiedliwego społeczeństwa, ponieważ wszystko, co osiągają jednostki, jest wynikiem ich wysiłków i zasług w ciągu całego życia, a nie innych przyczyn, takich jak nazwisko, majątek, płeć, religia, polityka itp.
W odniesieniu do tego punktu istnieją opinie socjologów i badaczy, którzy wskazują, że merytokracja jest ideologią, która służy do usprawiedliwiania tych, którzy zajmują pozycje uprzywilejowane , i pociągania do odpowiedzialności tych, którzy nie podjęli koniecznego wysiłku, aby posiąść wiedzę, aby wygrać.
Istnieją różne rodzaje merytokracji w zależności od dziedziny, w której działają. Na przykład merytokracja edukacyjna to taka, która ceni wysiłki i trajektorię nauczyciela; merytokracja pracownicza to taka, która ceni pracowników, którym udało się konsekwentnie realizować wyznaczone cele; merytokracja w przedsiębiorstwie może być uważana za pracowniczą, ale uprzywilejowuje trajektorię pracownika na zajmowanym stanowisku.
Mimo to można wywnioskować, że merytokracja nie jest taka, jak się ją przedstawia. Na przykład, aby dostać się na najlepsze uniwersytety w kraju, potrzebny jest duży potencjał intelektualny, do którego osoby o dużej sile nabywczej są przygotowywane przez doskonałych prywatnych nauczycieli, którzy czasami już wiedzą, jak będą wyglądały oceny, wykazując różnicę w stosunku do tych, którzy nie mają siły ekonomicznej, aby przygotować się w ten sposób. Biorąc pod uwagę, wszystkich tych, którzy bez siły ekonomicznej i dzięki własnym zasługom osiągają cel.
Z drugiej strony, merytokracja została użyta w pejoratywnym znaczeniu , aby wskazać, że najwyższe stanowiska są zajmowane przez osoby należące do klasy dominującej lub uprzywilejowanej. Anty-merytokratyczna praktyka prowadzi jednak system, a konkretnie instytucje publiczne i prywatne, do obniżenia ich wyników i efektywności.
W języku angielskim meritocracy to merytokracja.
Patrz również Zasługa.
Pochodzenie etymologiczne
Termin merytokracja jest pochodzenia łacińskiego merĭtum oznaczającego „należną nagrodę”, z kolei od mereri oznaczającego „zarabiać”, „zasługiwać”; przyrostek -kracy od greckiego krátos , lub κράτος symbolizujący „moc”, „siłę”, oraz przyrostek -ia oznaczający „jakość”.
Termin ten pojawił się po raz pierwszy w książce Rise of the meritocracy , autorstwa socjologa Michaela Younga , będąc rozwiniętym w negatywnym znaczeniu, ponieważ stwierdza, że dominująca klasa społeczna powstaje według wzoru: „IQ + Effort = Merit”.
