Znaczenie Luna (Co to jest, Pojęcie i Definicja) – Znaczenia

Co to jest księżyc:

Księżyc jest jednym z ciał niebieskich w Układzie Słonecznym. Jest to piąty co do wielkości naturalny satelita i jedyny, którego posiada Ziemia. Jego średnica równikowa wynosi 3.474 km i składa się głównie ze skał.

Chociaż nie ma jeszcze konkretnej teorii na temat jego pochodzenia, jedno z najbardziej akceptowanych wyjaśnień mówi, że Księżyc jest wynikiem kolizji ciała niebieskiego z Ziemią.

To zderzenie miało miejsce około 4,5 miliarda lat temu i kiedy magma tego nowego satelity ochłodziła się około 100 milionów lat temu, powstało to, co dzisiaj znamy jako skorupę księżycową.

Słowo księżyc wywodzi się z łaciny i oznacza „świecący” lub „to, co oświetla”. W mitologii greckiej Selene jest boginią księżycową, stąd w dziedzinie naukowej lub akademickiej terminy wywodzące się od tej nazwy służą do oznaczania pojęć związanych z satelitą, jak np. selenografia, która jest częścią astronomii zajmującą się badaniem Księżyca.

Chociaż inne planety również mają swoje księżyce i mają one swoje własne nazwy, to powód, dla którego satelita Ziemi jest nazywany tylko „księżycem” ma związek z tym, że nie wiedziano o istnieniu innych ciał niebieskich krążących wokół innych planet.

Z tego powodu nazwano go Księżycem, wychodząc z założenia, że jest to jedyne w swoim rodzaju ciało. Aż do roku 1610, kiedy to Galileo Galilei po raz pierwszy zaobserwował 4 księżyce krążące wokół Jowisza, które nazywały się Io, Europa, Ganimede i Callisto. Dziś wiadomo, że Jowisz posiada ponad 60 naturalnych satelitów.

Cechy charakterystyczne Księżyca

Dzisiejsza technika umożliwia oglądanie z Ziemi kraterów księżycowych z większą dokładnością.

Powierzchnia Księżyca jest pełna skał, niecek i kraterów, te ostatnie są wynikiem wielokrotnych kolizji obiektów niebieskich, które przeszły przez jego egzosferę, bardzo słabą atmosferę, która nie zapewnia żadnej ochrony.

Oprócz tego na Księżycu znajdują się wulkany, ale są one nieaktywne. Często rejestrowanym wydarzeniem są burze pyłowe wywołane przez wiatry księżycowe, które wzniecają regolit (drobny pył węglowy) i odłamki skalne.

Oto niektóre z innych wyróżniających się cech Księżyca:

• Jest ono 400 razy mniejsze od Słońca, ale ponieważ znajduje się bliżej Ziemi, postrzegane są jako mniej więcej tej samej wielkości.
• Temperatura waha się od -248ºC do 143ºC.
• Jego przybliżona odległość od Ziemi wynosi około 384.400 km.
• Grawitacja na Księżycu wynosi 0,166 grawitacji ziemskiej. Oznacza to, że osoba ważąca 60 kg ważyłaby na Księżycu tylko 9,96 kg.

Powierzchnia jego wynosi 38 milionów km.

• Jego masa wynosi 7,349 x 10²² kg.

Gęstość księżyca wynosi 3,34 gcm³

Jego objętość wynosi 2,1958 ×10¹⁰

Ruchy obrotowe i translacyjne Księżyca

Księżyc obraca się wokół własnej osi (ruch obrotowy) w ciągu 28 dni.Podczas gdy czas potrzebny na okrążenie Ziemi (ruch translacyjny) wynosi około 29 dni, w przybliżeniu. Fakt, że te dwa ruchy zachodzą prawie jednocześnie sprawia, że zawsze widzimy tę samą twarz Księżyca.

Księżyc również wykonuje ruch translacyjny wokół Słońca, ponieważ będąc naturalnym satelitą Ziemi, ta planeta „ciągnie” go za sobą, gdy wykonuje swój ruch translacyjny. W tym przypadku ruch trwa 365 dni.

libracja księżycowa

Chociaż widoczna jest tylko jedna strona Księżyca, to co widzimy z Ziemi to nie dokładnie 50% jego powierzchni, ale 59%. Dzieje się tak z powodu efektu zwanego libracją.

Prędkość orbitalna Księżyca nie jest stała, co powoduje, że podczas ruchu translacyjnego części jego wschodniej i zachodniej krawędzi stają się bardziej widoczne. To jest znane jako libracja w długości geograficznej.

Podczas gdy 5 stopni nachylenia Księżyca w stosunku do płaszczyzny jego orbity pozwala go zobaczyć około 6º 30' dalej od jego południowego bieguna, co jest znane jako libracja w szerokości geograficznej.

(tixagag_6) Fazy księżyca

Podczas ruchu translacyjnego Księżyca wokół Ziemi, Słońce oświetla różne części satelity i w ten sposób powstają fazy Księżyca.

Nów Księżyca: w tej fazie Księżyc znajduje się pomiędzy Ziemią a Słońcem, co ukrywa tę część Księżyca, która jest najbliżej naszej planety.

Pełnia Księżyca: Ziemia znajduje się pomiędzy Księżycem a Słońcem, a Słońce oświetla tę połowę satelity, która jest najbliżej naszej planety.

Ćwierćksiężyce: w tym przypadku Księżyc znajduje się w pozycji pośredniej, dlatego część najbliższa Ziemi jest oświetlona tylko do połowy, czyli do jednej czwartej jego powierzchni. Będzie to księżyc woskowy, jeśli oświetlenie tej części będzie miało tendencję wzrostową, a księżyc słabnący, jeśli oświetlenie tej części będzie miało tendencję spadkową.

Wpływ Księżyca na pływy morskie

Ruch translacyjny Księżyca nie odbywa się dokładnie wokół orbity Ziemi. Dokładniej mówiąc, oba ciała obracają się wokół środka swoich mas.

Kiedy Księżyc znajduje się w jednym punkcie na planecie, działanie tych sił grawitacyjnych powoduje podniesienie się wód powyżej poziomu morza (przypływ). Podczas gdy na przeciwległym krańcu planety wody opadają (przypływ).

Dzieje się to dwa razy dziennie, więc w tym samym miejscu codziennie będzie miał miejsce przypływ i odpływ.

Misje kosmiczne na Księżyc

Buzz Aldrin, drugi człowiek, który wylądował na Księżycu. Misja Apollo 11 , 1969.

Próby zbadania powierzchni Księżyca rozpoczęły się w byłym Związku Radzieckim od programu Luna, zainicjowanego w 1959 roku, który umożliwił sfotografowanie ukrytego oblicza satelity, lądowanie na jego powierzchni i orbitowanie wokół niego, w różnych misjach.

Ze swojej strony amerykański program Ranger rozpoczął się w 1961 roku, wysyłając fotograficzne statki zwiadowcze i bezzałogowe statki kosmiczne, aż w końcu należąca do programu Apollo misja kosmiczna Apollo 11 dokonała w 1969 roku wyczynu przeniesienia człowieka na powierzchnię Księżyca. Astronauci Neil Armstrong i Buzz Aldrin byli pierwszymi i drugimi ludźmi, którzy postawili stopę na Księżycu.

Od tego momentu misje z różnych krajów były wysyłane na Księżyc lub jego orbitę w celach naukowych. W 2019 roku NASA zapowiedziała budowę zasilanej energią słoneczną bazy księżycowej. Celem jest umożliwienie dłuższej obecności człowieka począwszy od 2024 roku i służyć jako punkt wyjścia dla przyszłych misji na Marsa.

Patrz również:

• Pełnia Księżyca
• Satelita
• Słońce
• Ziemia
• Układ Słoneczny
• Tide

Grawitacja