Czym jest Lucyfer:
Lucyfer oznacza dosłownie „nosiciel światła” . To słowo jest utworzone z łacińskich słów lux , co oznacza „światło” i fero , co oznacza „nieść”.
W Starym Testamencie to imię nadane najpiękniejszemu i najinteligentniejszemu aniołowi na dworze niebieskim, zanim zbuntował się przeciwko Bogu i stał się upadłym aniołem.
W innym, mniej używanym, ale starszym znaczeniu, słowo lucyfer jest synonimem terminu lucero , odnoszącego się do pierwszego błysku planety Wenus o świcie.
Lucyfer w kulturze judeochrześcijańskiej
Normalnie obecne użycie tego słowa odpowiada imieniu anioła Lucyfera, który jest uważany za księcia zbuntowanych aniołów.
Według relacji Starego Testamentu Lucyfer był pięknym, błyskotliwym i inteligentnym aniołem, który pokonany przez pychę postanowił konkurować z Bogiem i stać się takim jak On, co było przyczyną jego upadku i degradacji.
W chrześcijańskiej interpretacji od tego momentu Lucyfer stał się szatanem, słowem, które oznacza „przeciwnik”. W judaizmie jednak Lucyfer i Szatan uważane są za dwa różne byty.
Lucyfer w mitologii grecko-rzymskiej
W mitologii grecko-rzymskiej Lucyfer odpowiada bogu Phosphorus, Heosphorus lub Eosphorus, co tłumaczy się również jako „światło świtu”. Czasami bóg ten jest utożsamiany ze swoim bratem Hesperusem, „światłem wieczornym”, ponieważ obaj są personifikacjami Wenus.
Ta dwoistość nazw pochodzi stąd, że w czasach starożytnych gwiazdy poranne i wieczorne były przypisane do dwóch różnych ciał niebieskich. Kiedy starożytni odkryli, że obie gwiazdy są wytwarzane przez tę samą planetę, zaczęto używać tych nazw prawie zamiennie.
Lucyfer w voodoo
Postać Lucyfera jako upadłego anioła została również zasymilowana do synkretycznego panteonu religii voodoo . W ten sposób wzbogaca się o kolejny z reprezentatywnych obrazów kulturowego przenikania się, które miało miejsce w Ameryce Łacińskiej.
