Co to jest literatura barokowa:
Literatura barokowa jest stylem literackim poezji, prozy, narracji i dramatu, w którym występuje godne uwagi wykorzystanie języka ornamentalnego do opisu obrazów, sytuacji i uczuć w tekstach.
Literatura barokowa rozwinęła się w XVII wieku zarówno w Europie jak i Ameryce Łacińskiej i jest przeciwieństwem literatury renesansowej. Oba style literackie były częścią Złotego Wieku, okresu, w którym twórczość literacka była owocna, szczególnie w Hiszpanii.
Styl barokowy odzwierciedlał się jednak również w innych przejawach artystycznych, takich jak malarstwo, rzeźba, architektura i muzyka. We wszystkich tych gałęziach sztuki, jak również w literaturze, styl barokowy wyróżnia się nadmiernym wykorzystaniem środków ornamentalnych, przeładowując wszystkie dzieła sztuki w sposób przesadny i ekstrawagancki.
Ruch artystyczny baroku charakteryzuje się swobodą w zniekształcaniu, odtwarzaniu i eksponowaniu złożonych zasobów literackich i artystycznych. Dlatego jest on przeciwstawiany renesansowi, który powstał jako odnowa kultury klasycznej, ale któremu później przeciwstawiany jest styl barokowy.
Powiązane znaczenia:
Patrz również barok.
Literatura barokowa koncentruje się na tematach takich jak, rozczarowanie, kłamstwa, pesymizm, efemeryczność, walka, uczucia, które są przeżywane przez jednostki przez całe życie.
Ale poza tematycznym pesymizmem, te uczucia i obrazy zostały opisane z bogatym i przesadnym użyciem literackich figur, które jednak z kolei są ostentacyjne.
Patrz również Literatura.
Hiszpańska literatura barokowa
Hiszpańska literatura barokowa jest najbardziej znacząca, ponieważ zbiega się z różnymi politycznymi, społecznymi i gospodarczymi sytuacjami, które miały wpływ na społeczeństwo w ogóle.
W związku z tym hiszpańska literatura barokowa obejmuje i wyolbrzymia tematy pesymizmu i rozczarowania, nierówności społecznych, nędzy, zarazy, uczucia wielkości, miłości, religii, między innymi.
Poezja barokowa
Była też ważna produkcja poetycka, równie przeładowana i przesadzona z sztucznością. W poezji barokowej istniały jednak dwa nurty stylistyczne zwane Conceptismo (jego głównym wyrazicielem był Francisco Quevedo) i Culteranismo (wyeksponowane w twórczości Luisa de Góngora).
Proza barokowa
Proza barokowa przeżywała swój największy rozkwit wraz z dziełami Miguela de Cervantesa i powieścią picaresque. Inni ważni autorzy narracji barokowej to między innymi Baltasar Gracián, Francisco Quevedo, Lope de Vega.
(tixagag_7) Teatr Barokowy
Teatr barokowy charakteryzuje się sztukami komediowymi lub przedstawieniem historii biblijnych. Ze swej strony komedie przeplatają tragizm z komizmem. Jej głównymi wyrazicielami byli Pedro Calderón de la Barca, Lope de Vega i Tirso de Molina.
(tixagag_6) Cechy charakterystyczne literatury barokowej
Wśród głównych cech literatury barokowej można wymienić następujące:
- Przedstawione tematy odzwierciedlają najważniejsze wydarzenia XVII wieku, takie jak m.in. głód, zaraza, duchowość, miłość, śmierć, pesymizm, rozczarowanie. Kilka z tych tematów zostało przedstawionych za pomocą komedii.
- Nadmierne wykorzystanie i przeładowanie zasobów literackich, co powoduje większą złożoność w interpretacji jego treści.
- Język został wzbogacony przez włączenie pojęć Conceptismo i Culteranismo.
Literatura barokowa powstała jako kontrapunkt dla literatury renesansowej.
Sarkazm i ironia są używane do radzenia sobie z uczuciami rozczarowania i melancholii.
Patrz również Postacie literackie.
