Co to jest realizm magiczny:
Realizm magiczny jest nurtem artystycznym, który wykorzystuje znane przedmioty i sytuacje w niezwykły lub magiczny sposób, aby przedstawić inny rodzaj rzeczywistości .
Termin realizm magiczny został po raz pierwszy ukuty przez Niemca Franza Roha (1890-1965) w jego artykule „Realizm magiczny: postekspresjonizm”. Problemy najnowszego malarstwa”. W tym kontekście Franz odnosi się do realizmu magicznego w dziedzinie malarstwa postmodernistycznego, gdzie realizm miesza się z efektami wizualnymi.
Realizm magiczny w literaturze został wymieniony przez Angela Floresa dla określenia pojawienia się nowego stylu w Ameryce Łacińskiej w połowie XX wieku. W realizmie magicznym rzeczywistość łączy się z magicznymi sytuacjami i przedmiotami, aby pokazać absurdalność rzeczywistości, czas jako zjawisko cykliczne i wartościowanie cudowności.
Realizm magiczny różni się od realizmu fantastycznego, ten ostatni miesza rzeczywistość z fantastycznymi wydarzeniami, jak np. dzieło Metamorfozy Franza Kafki (1883-1924).
Powiązane znaczenia:
Jednocześnie różni się on od realizmu marvelowskiego, który opiera się na rdzennych i afrykańskich korzeniach, włączając mitologiczne i duchowe aspekty kultury kolonialnej.
Przedstawiciele realizmu magicznego
Realizm magiczny jest silnie rozwinięty w Ameryce Łacińskiej. Niektórzy z tych autorów wraz z ich najbardziej reprezentatywnymi dziełami realizmu magicznego to:
- Kolumbijczyk Gabriel García Márquez (1927-2014) z Sto lat samotności
- Argentyńczyk Julio Cortázar (1914-1984) z Rayuelą
- Chilijka Isabel Allende (1942-) z Dom duchów
- Meksykanin Juan Rulfo (1917-1986) z Pedro Páramo
- Argentyńczyk Jorge Luis Borges (1899-1986) z El Aleph
Cechy charakterystyczne realizmu magicznego
Realizm magiczny charakteryzuje się połączeniem narracyjnej rzeczywistości codziennych, znanych przedmiotów i sytuacji z niezwykłymi aspektami, które wykazują magiczne właściwości.
Z kolei realizm magiczny pojmuje czas w sposób cykliczny, a jego proza jest jasna i precyzyjna. Umniejsza historyczność poprzez ukazanie absurdu rzeczywistości, przy jednoczesnym przyjęciu fantastyczności życia.
Akcja rozgrywa się w okresie rozkwitu literatury latynoamerykańskiej w latach 60-tych i 70-tych, łącząc przesądy rdzennych mieszkańców z politycznymi dyktaturami, które powstają w tym okresie.
Historyczny kontekst realizmu magicznego
Realizm magiczny wyłania się jako innowacyjna energia literacka, która odzyskuje zapomniane tradycje XIX wieku w postkolonialnej kulturze oporu wobec zastanych struktur politycznych i kulturowych.
W drugiej połowie XIX wieku pojawiły się prądy artystyczne znane jako realizm i naturalizm, które charakteryzują się przedstawianiem rzeczywistości i ludzkich zachowań poprzez realny i obiektywny jej obraz. Prądy te powstają jako krytyka dominującego romantyzmu.
Patrz również:
- Realizm.
- Naturalizm.
- Romantyzm.
Modernizm, jako przeciwstawienie realizmu i naturalizmu, pojawił się pod koniec XIX wieku i na początku XX wieku, wzywając do odrzucenia tego, co stare, w celu unowocześnienia myśli, sztuki i literatury.
Patrz również Modernizm.
W tym kontekście realizm magiczny pojawia się w połowie XX wieku jako odnowienie stylu literackiego, który miesza realność codziennych przedmiotów i sytuacji (realizm), na ogół w kontekście latynoamerykańskim, wraz z magicznymi elementami i szczegółami, które charakteryzują pewien typ rzeczywistości obecnej w epoce postkolonializmu.
