Co to jest teoria krytyczna:
Teoria krytyczna jest doktryną myślową, która opiera się na krytyce marksizmu i proponuje na jej podstawie nowy korpus teoretyczny, znany jako neomarksizm.
Teoria krytyczna została rozwinięta w Szkole Frankfurckiej przez grupę myślicieli i intelektualistów, do których należeli między innymi Walter Benjamin, Theodor Adorno, Max Horkheimer, Herbert Marcuse, Jürgen Habermas i Erich From.
Jako prąd myślowy, teoria krytyczna przeciwstawiała się teorii tradycyjnej , opartej na postulatach nauk przyrodniczych i modnym wówczas pozytywizmie, której zarzucała, że redukuje wiedzę do pojęciowego odtwarzania danych, których dostarcza rzeczywistość.
W rzeczywistości przymiotnik „krytyczny” wskazuje na jego stanowisko kwestionujące dotychczasową wiedzę.
Teoria krytyczna w tym sensie proponuje, że wiedza jest zapośredniczona przez doświadczenie podmiotu , jak również przez jej historyczny, polityczny, ekonomiczny i społeczny kontekst i twierdzi, że zarówno teoretyczne, jak i nieteoretyczne interesy wpływają na sposób, w jaki wiedza jest organizowana, formowana i konstytuowana.
Dla teorii krytycznej nie istnieje czysta teoria, oderwana od jednostki, jej doświadczenia i kontekstu historycznego. Wiedza jest możliwa tylko wtedy, gdy jest rozpatrywana w jej związku z życiem społecznym, ponieważ wszystkie aspekty rzeczywistości mają wartość teoretyczną, która w pewnym stopniu określa sposób, w jaki wytwarzana jest wiedza naukowa.
Stąd jego celem jest przeprowadzenie teoretycznej aktualizacji marksizmu, ponieważ krytyka teoretyczna uznaje, że zarówno sytuacja gospodarcza, jak i polityczno-społeczna, w której powstał ten korpus teoretyczny, zmieniły się od tamtego czasu do tego stopnia, że nie mają już zastosowania.
Patrz również Co to jest krytyka?
