Znaczenie Starożytność (Czym jest, Pojęcie i Definicja) – Znaczenia
Co to jest Starożytność:
Epoka starożytna to okres historii od pojawienia się pierwszych form pisma do upadku Cesarstwa Rzymskiego .
Termin ten jest częścią periodyzacji ustalonej w XVII wieku przez niemieckiego historyka Christophera Celariusa. Chociaż ten system periodyzacji jest bardzo kontrowersyjny ze względu na jego europocentryczne podejście, to jest on konwencjonalnie stosowany.
Pojawienie się pisma umożliwiło po raz pierwszy zapis życia społecznego poprzez różne dokumenty, czy to w kamieniu, czy na papierze (papirus) jako prawa i traktaty (przykład: kodeks Hammurabiego), co pozwala nam na jaśniejsze spojrzenie na wydarzenia z przeszłości.
Okresy starożytności
Starożytny Bliski Wschód
Obejmuje naukę o Mezopotamii i cywilizacjach, które się tam rozwinęły: Sumer, Akkad, Babilon i Asyria. Obejmuje on również naukę o Persji, starożytnej Anatolii i Armenii, starożytnym Lewancie Śródziemnomorskim, Syrii, Jordanii, starożytnej Arabii i Egipcie.
Kurs obejmuje kształtowanie się cywilizacji greckiej i rzymskiej od pierwszej olimpiady lub założenia Rzymu (VIII w. p.n.e.) do świetności Imperium Rzymskiego (II w. n.e.).
Późna starożytność
Okres ten zaczyna się od kryzysu Cesarstwa Rzymskiego w III wieku. Jednak co do jego zakończenia, autorzy są podzieleni. Niektórzy umiejscawiają koniec późnego średniowiecza na koniec Cesarstwa w V wieku, inni zaś na VIII wiek, okres dojścia do władzy Karola Wielkiego i przybycie islamu na Półwysep Iberyjski.
Patrz również:
Średniowiecze.
Nowoczesność.
Sztuka hellenistyczna.
Cechy charakterystyczne epoki starożytnej
Poszczególne cywilizacje badane w tym okresie mają wiele wspólnych cech, choć w innych elementach różnią się diametralnie.
Wśród wspólnych cech możemy wymienić:
Rozwój systemów piśmienniczych (pismo klinowe; piktogramy; hieroglify; alfabety fenicki, grecki i rzymski);
Początki życia miejskiego;
Kształtowanie się władzy politycznej;
Pojawienie się religii zorganizowanych wokół świątyni i kapłaństwa;
