Co to jest manicheizm:
Doktryna perskiego księcia Manesa (215-276 AD) i jego zwolenników, twórcy herezji chrześcijaństwa, która rozpoczęła się w 242 roku w Persji i rozprzestrzeniła się na Bliskim Wschodzie i w Cesarstwie Rzymskim, znana jest jako manicheizm .
Fundamentem manicheizmu jest dualizm, a jego głównym wierzeniem jest gnostycyzm. Od wieczności istniały dwie przeciwstawne zasady, ujęte w formie dwóch królestw: światła, które reprezentuje fizyczne i moralne dobro, i ciemności, które reprezentuje zło. Pierwszy, składający się z nieba i świetlistej ziemi, jest panowaniem Boga; a drugi, umieszczony poniżej niezaopatrzonego nieba, jest panowaniem Szatana i jego panowań.
Aby uzyskać więcej informacji, proszę przeczytać artykuł Gnostyk.
Człowiek zanurzony między światłem a ciemnością, walczący między siłami dobra i zła, musi podążać za wysłannikami Boga, którymi byli: Noe, Abraham, Zoroaster (założyciel Mazdeizmu), Budda, Jezus i wreszcie Mane, ponieważ ten ostatni został uznany za ostatniego z proroków wysłanych przez Boga do ludzkości.
W odniesieniu do powyższego, w praktyce manicheizm nie bierze odpowiedzialności za popełnione zło, ponieważ uważa, że nie są one popełniane pod wpływem wolnej woli, lecz przez działanie panowania zła w życiu jednostki.
Manicheizm tworzą sprzymierzeńcy i słuchacze . Ci pierwsi są rodzajem mnicha lub świętego, zobowiązani do zachowania wstrzemięźliwości i poszanowania życia uniwersalnego, w tym życia roślin; nie mogą jeść mięsa, pić wina, żyją na ziołach i owocach, które muszą być zbierane przez słuchaczy. Z drugiej strony, słuchacze żyją jak wszyscy ludzie, ale ich zadaniem jest podtrzymywanie sojuszników.
Paw lub turkey cristatus, był ich świętym zwierzęciem, które poprzez swoje kolory w upierzeniu reprezentowało różne stany duchowe, przez które przechodziło ciało, aby osiągnąć oczyszczenie i przekształcić się w boskiego ducha.
W odniesieniu do jego etymologicznego pochodzenia , słowo Manicheizm lub Manichejczyk jest pochodzenia łacińskiego „manichaeus” .
Wreszcie termin manichejski jest przymiotnikiem oznaczającym grupę ludzi lub osobę, która wyznawała doktryny Manicheusza, który dopuszczał dwie zasady twórcze, jedną dla dobra i jedną dla zła.
Manicheizm polityczny
Manicheizm polityczny jest uważany za postawę pewnych ludzi, którzy dzielą idee lub ludzi na dwie grupy: tych po dobrej i tych po złej stronie, w sposób nieredukowalny. Jak zaobserwowano na przestrzeni lat, manichejczyk w polityce zawsze zakłada, że jest po dobrej stronie, a jest też część społeczeństwa, która popada w manicheizm i etykietuje, że wszelkie zarządzanie państwem jest złe.
Na podstawie powyższego ważne jest, aby przeanalizować, zrozumieć i ocenić każdą sytuację, aby jednostka i rząd osiągnęli pokrewieństwo i oboje walczyli o tę samą sprawę, która z zasady powinna być dla dobra ogółu.
