Znaczenie Homeopatia (Co to jest, pojęcie i definicja) – Znaczenia

Co to jest homeopatia:

Homeopatia jest metodą terapeutyczną, która leczy choroby za pomocą substancji podobnych do tych, które wywołują tę samą chorobę u zdrowego człowieka.

Homeopatia została założona w 1805 roku przez Samuela Hahnemana, na podstawie „prawa podobieństw”, które Hipokrates przytoczył w 450 roku p.n.e.C. Zgodnie z tym prawem, pacjentom należy podawać tę samą substancję, która wywołuje chorobę, w małych dawkach, aby uniknąć odurzenia i pobudzić reakcję organiczną.

Za pomocą homeopatii można leczyć m.in. ostre choroby (grypa, siniaki, migrena), przewlekłe (alergia, astma, zapalenie skóry, lęk), infekcje (gardła, ucha, układu moczowego), stopniową pielęgnację, otyłość, zaburzenia snu, rzucenie palenia, problemy seksualne.

Homeopatia jest medycyną holistyczną , ponieważ traktuje człowieka jako całość, a nie tylko sumę jego części, ponieważ zwraca uwagę na to, że dla prawidłowego postępowania terapeutycznego musi uwzględniać różne aspekty osoby, a także środowisko jako jego energię i równowagę.

Homeopata to lekarz poświęcający się nauce i profesji homeopatii, który musi posiadać jako wymóg wyższe wykształcenie medyczne, weterynaryjne, stomatologiczne lub farmaceutyczne.

Unicestwiająca homeopatia

Unicestwiająca homeopatia jest naturalną terapią medyczną, która polega na analizie całego pacjenta w celu znalezienia przyczyny dolegliwości u pacjenta.

Ponieważ każdy pacjent jest inny, badanie tego samego pacjenta pozwala opracować dla niego własne lekarstwo, które jest opracowywane jeden do jednego w celu uzyskania wiedzy, który lek zadziałał w wewnętrznym braku równowagi, który generuje dolegliwości pacjenta, aby przywrócić harmonię w organizmie.

Istnieją szczególne przypadki, w których trzeba podać kilka leków, aby aktywować działanie lecznicze, co powoduje pewne zamieszanie, ponieważ nie wiadomo, który z leków zadziałał na daną osobę.

Leki homeopatyczne

Leki są wytwarzane z substancji wydobywanych w przyrodzie (mineralnych, roślinnych lub zwierzęcych), o których istnieje wcześniejsza wiedza o ich potencjale leczniczym poprzez eksperymenty na zdrowym człowieku.

Leki przechodzą przez techniki „dynamizacji” i „potencjonowania”, gdzie substancja jest rozcieńczana alkoholem lub wodą destylowaną, a następnie silnie wstrząsana przez 10 silnych uderzeń o elastyczne ciało, proces ten jest znany jako „succussion”.

Lekarz Hahnemann, na początku swoich doświadczeń w homeopatii, zaczął rozcieńczać leki i w trakcje sprawdził, że im bardziej były one rozcieńczone, tym bardziej minimalizowały niepożądane reakcje, które odczuwał pacjent.

Zauważył on również, że poprzez kolejne energiczne rozcieńczanie i wielokrotne wstrząsanie substancji osiągnął lepsze wyniki, osiągając w ten sposób minimalne dawki, aby uniknąć toksyczności substancji i zwiększyć potencjał leczniczy.

Homeopaci stosują zabiegi zwane „nosodami”, pobierane z zainfekowanego materiału lub produktów patologicznych, takich jak wydzieliny kałowe, moczowe i oddechowe, krew i tkanki. Leki homeopatyczne przygotowane ze zdrowych osobników nazywane są „sarkoidami”.

Homeopatia w Meksyku

Meksyk był pierwszym krajem na świecie, który uznał praktykę homeopatii, opublikowaną w gazecie przez byłego prezydenta, generała Porfirio Diaza, 31 lipca 1895 roku.

Homeopatia, w Meksyku, została wprowadzona w latach 1849-1856 przez hiszpańskich lekarzy, w większości Katalończyków. Jednak ta praktyka stała się niestabilna na początku 1918 roku, co doprowadziło do walki pomiędzy różnymi szkołami i prześladowań homeopatów.

Po 10 latach, w 1951 r. powstało „Asociación de Médicos Homeopatas Cirujanos y Parteros del Centro A.C.”, a w 1960 r. „Organización Homeopática de México A.C.”, co pozwoliło Meksykowi ponownie zająć pozycję na poziomie międzynarodowym w dziedzinie homeopatii.