Co to jest Ten, kto się usprawiedliwia, jest oskarżony:
„Kto się usprawiedliwia, ten się sam oskarża” to popularne powiedzenie lub przysłowie, które oznacza, że dana osoba pośrednio uznała swoją odpowiedzialność za sytuację, w której nie zrobiła tego, co należało, albo dlatego, że postąpiła źle, albo przez przeoczenie lub słowo.
Mówi się, że jest to pośrednie uznanie, ponieważ ten, kto oferuje wymówkę, nie przyznaje się otwarcie do swojej odpowiedzialności, lecz zrzuca ją na jakąś zewnętrzną okoliczność. Nie może on jednak ukryć oczywistego faktu, że nie spełnił pewnego oczekiwania. Nie ma różnicy, czy podany powód jest prawdziwy czy fałszywy. Tak czy inaczej, wymówka potwierdza, że ktoś nie postąpił właściwie lub nie zrobił tego, co było wskazane. Tak więc, usprawiedliwienie jest pośrednim przyznaniem się do winy.
Klasyczny przykład można zaobserwować w środowisku szkolnym lub akademickim. Kiedy nauczyciel prosi studenta o oddanie pracy, a ten jej nie przyniósł. Jeżeli zamiast powiedzieć „Nie przyniosłem tego”, uczeń odpowie wymówką, to będzie to odpowiedni moment na zastosowanie powiedzenia „Kto się usprawiedliwia, ten jest oskarżony”.
Wyrażenia tego używa się również wtedy, gdy ktoś zaczyna się wcześniej usprawiedliwiać, nie prosząc nikogo o wyjaśnienie. Może zdradzić, że coś mu się nie udało, albo może zdradzić, jak bardzo nie chce tego zrobić. Dlatego „sam siebie oskarża”.
Jednym z jego wariantów jest „Quien se excusa se acusa”. Można też przytoczyć zdanie: „Usprawiedliwiony nie pytany, wina orzeczona”.
Patrz również:
- Kto milczy, ten daje.
- Mówi się o grzechu, ale nie o grzeszniku.
