Co to jest mowa:
Mowa jest ustnym opowiadaniem z premedytacją i wygłaszanym podczas uroczystych, masowych wydarzeń, zazwyczaj politycznych, na temat, myśl, wizję i lub wniosek w celu podniecenia, poinformowania lub przekonania zgromadzonej publiczności.
Mowa pochodzi od łacińskiego słowa discursus oznaczającego „bieg z jednego miejsca do drugiego”, które z kolei wywodzi się od „rozmowy” w znaczeniu ” ustnego wyrażania rozumowania „.
Przemówienie może wygłosić każdy, o ile jest to wskazane i zatwierdzone przez publiczność lub organ organizacyjny.
Mowa końcowa , na przykład, jest wygłaszana przez wybranego studenta, aby podekscytować i określić koniec etapu akademickiego, a mowę dziękczynną może wygłosić każda osoba, która chce publicznie wyrazić swoją wdzięczność wobec innej osoby lub grupy.
Mowa bezpośrednia w językoznawstwie odnosi się do sposobu zapisu zdań wyrażonych bezpośrednio przez mówiącego, które są wyrażane za pomocą dwukropków (:), cudzysłowów („”), myślników (–) lub dymków dialogowych, jak to ma miejsce w komiksach. Na przykład:
- Daniel: Idę do supermarketu
- „Idę do supermarketu”.
- –Idę do supermarketu.
Dyskurs pośredni w teraźniejszości lub w przeszłości wyraża to, co się dzieje lub działo w trzeciej osobie. Na przykład: Daniel idzie do supermarketu lub Daniel poszedł do supermarketu.
The Discourse of the Method , z drugiej strony, to książka napisana w 1637 roku przez René Descartes, z której pochodzi słynne zdanie „Myślę, więc jestem”.
Rodzaje przemówień
Rodzaje dyskursów dzielą się na charakter i funkcję , którą posiada. Dyskursy dzielą się na 5 typów lub stylów:
- Dyskurs narracyjny : posiada strukturę literacką składającą się z początku, rozwinięcia i zakończenia. Stosuje się go w przemówieniach literackich i w przemówieniach informacyjnych.
- Expository speech : ma na celu wyeksponowanie i wyjaśnienie koncepcji, idei lub opinii. Powinien być jasny, zwięzły i obiektywny. Zwykle dzieli się go na: dyskurs wyjaśniający, dyskurs opisowy, dyskurs definicyjny.
- Dyskurs informacyjny : ma na celu informowanie i dlatego używa dyskursu pośredniego w trzeciej osobie i zazwyczaj ogranicza się do faktów, a nie do opinii. Nazywa się to również dyskursem referencjalnym.
- Dyskurs reklamowy : ma funkcję sprzedaży usługi lub produktu. Zazwyczaj jest to zabawne i dynamiczne.
Dyskurs argumentacyjny : ma na celu przekonanie publiczności, poprzez argumenty, do stanowiska, tezy lub idei, którą chcą Państwo zademonstrować.
Mowa polityczna może być narracyjna (aby poruszyć), demaskatorska (aby wyjaśnić środki polityczne), argumentacyjna (jako obrona lub obrona idei politycznych), informacyjna (aby poinformować o podjętych środkach politycznych) lub reklamowa (zwana w polityce demagogią).
