Co to jest dekadencja:
Jako dekadencją nazywamy początek schyłku lub upadku czegoś . Słowo to jako takie wywodzi się od decadent , co oznacza 'to, co ulega rozkładowi, co niszczeje'.
Pojęcie dekadencji można odnieść do ludzi lub rzeczy, jak również do procesów społeczno-historycznych, jak np. upadek cywilizacji lub imperium.
Cywilizacje takie jak Egipcjanie, Grecy, Chińczycy, Rzymianie czy Hiszpanie przeszły przez procesy dekadencji.
Dekadencja to faza społecznego upadku , w której dochodzi do załamania zarówno kultury i instytucji cywilnych, jak i innych cech społeczeństwa (wartości, obyczaje), do zmiany lub przekształcenia w coś nowego.
Powiązane znaczenia:
Ogólnie o dekadencji mówimy w odniesieniu do pogorszenia lub zaniedbania rzeczy, w której zaniedbanie lub upływ czasu powodują spustoszenie. Miejsce, na przykład, można uznać za zniszczone, gdy jego najlepsze lata już minęły.
Dekadencja w dekadentyzmie
Dekadentyzm znalazł w dekadentyzmie artystyczne, literackie i filozoficzne formy wyrazu. Trend ten wywodzi się z Francji i stamtąd rozprzestrzenił się w ostatnich dekadach XIX wieku na Europę i Amerykę.
Charakteryzowała się ona kwestionowaniem moralności i mieszczańskiego stylu życia, ciągłym unikaniem rzeczywistości, zainteresowaniem egzotyką i wywyższaniem indywidualnego heroizmu, jak również eksploracją najbardziej ekstremalnych obszarów wrażliwości i nieświadomości. Było to przeciwieństwo parnasizmu, inspirowane klasycznym ideałem sztuki dla sztuki.
Niektórymi z jej najbardziej znaczących przedstawicieli byli Paul Verlaine, Charles Baudelaire, Joris-Karl Huysmans, Gabriele D'Annunzio i Oscar Wilde.
