Elementy komunikacji (Co to jest, pojęcie i definicja) – Znaczenia
Jakie są elementy komunikacji?
Elementami komunikacji są:
Nadawca.
Odbiornik.
Kod.
Wiadomość.
Kanał komunikacyjny.
Hałas.
Informacja zwrotna.
Elementy komunikacji to wszystkie czynniki, które biorą udział w procesie wysyłania i odbierania wiadomości. Każdy element wnosi wartość, która w zależności od okoliczności przyczynia się do polepszenia lub zniekształcenia komunikacji.
Nadawca
Nadawca jest punktem wyjścia w procesie komunikacji, ponieważ to on wysyła wiadomość. Aby tak się stało, nadawca musi dzielić z odbiorcą te same kanały komunikacyjne i kody; w przeciwnym razie proces nie powiedzie się.
Chociaż rozumie się, że nadawcą jest ten, kto zamierza coś przekazać, to jest to rola elastyczna, ponieważ nadawca może stać się odbiorcą i odwrotnie.
Przykładem nadawcy jest osoba, która wykonuje telefon, aby zainicjować rozmowę z inną osobą.
Patrz również Nadawca.
Odbiornik
Odbiorca to ten, kto otrzymuje wiadomość od nadawcy. Jego słońce może być dobrowolne lub mimowolne, ponieważ może on aktywnie uczestniczyć w procesie komunikacyjnym, tak samo jak może być przypadkowym aktorem, jak wtedy, gdy przysłuchuje się rozmowie innych ludzi lub otrzymuje wiadomość, która nie była dla niego przeznaczona.
W tym sensie odbiorca może odebrać wiadomość i nie odpowiedzieć. Jeśli jednak na nią odpowie, przestaje być odbiorcą, a staje się nadawcą, ponieważ jego rola polega teraz na wysyłaniu wiadomości.
Przykładem odbiorcy byłby ten, kto odbiera połączenie i słucha wiadomości nadawcy.
Patrz również Odbiornik.
Kod lub język
Kod lub język to zestaw znaków, za pomocą których przekazywana jest wiadomość.
W tym sensie kody językowe mogą być:
Ustny : język wyrażony ustnie.
Pisane : składa się z systemów znaków, które wymagają umiejętności czytania i pisania.
Kody mogą być również niejęzykowe, jak np. znaki drogowe, które są znakami uniwersalnymi.
Przykładem kodu jest język hiszpański, w którym rozmawiają dwie osoby.
Patrz również Język.
Wiadomość
Wiadomość jest treścią, która ma być przekazana od nadawcy do odbiorcy. Wiadomość składa się z kombinacji systemu znaków lub symboli, które przekazują koncepcję, ideę lub informację, która jest znana zarówno nadawcy, jak i odbiorcy.
Odkodowanie wiadomości zależy jednak bezpośrednio od pozostałych elementów komunikacji. Jeżeli wiadomość jest wysyłana w kodzie lub poprzez kanał, który jest znany tylko odbiorcy, będzie ona przez niego zupełnie inaczej interpretowana.
Dlatego wiadomość jest rozumiana jako konkretna informacja lub treść, ponieważ jej znaczenie i interpretacja zależą od wielu zmiennych.
Przykładem wiadomości może być powód, dla którego nadawca dzwoni (w celu przekazania wiadomości, zaproszenia, roszczenia itd.)
Patrz również Wiadomość.
Kanał komunikacyjny
Kanał komunikacyjny jest fizycznym medium, przez które wiadomość jest przekazywana od nadawcy do odbiorcy. Powietrze jest najbardziej rozpowszechnionym fizycznym środkiem komunikacji, (jest niezbędne do generowania dźwięków ustnego języka werbalnego), ale także między innymi telefon, telefon komórkowy, e-mail, głos.
Przykładem kanału komunikacyjnego są telefony nadawcy i odbiorcy, które umożliwiają komunikację między nimi.
Hałas
Szum to każdy sygnał, który zniekształca oryginalną wiadomość, którą nadawca chce przekazać. Szumy mogą być środowiskowe (dźwięki, które zakłócają komunikację), szumy kanału (awarie zasięgu), szumy nadawcy (użycie kodu nieznanego odbiorcy), szumy wiadomości lub szumy odbiorcy.
Ważne jest, aby wiedzieć, jak rozpoznać, skąd pochodzi hałas w komunikacji, aby go zredukować lub wyeliminować w celu stworzenia jasnego i skutecznego procesu komunikacji.
Przykładem szumu może być to, że nadawca używa słów lub zwrotów w języku angielskim, a odbiorca nie zna tego języka. W ten sposób powstają zakłócenia w rozmowie.
Patrz również Hałas.
Informacja zwrotna
Sprzężenie zwrotne lub feedback jest mechanizmem kontroli wiadomości przez nadawcę.
Ponieważ komunikacja jest procesem dwukierunkowym i zarówno nadawca, jak i odbiorca stale zmieniają swoje role, sprzężenie zwrotne służy do określenia skuteczności komunikatów wysyłanych przez nadawcę. W ten sposób nadawca może sprawdzić, czy wiadomość została odebrana i odpowiednio zinterpretowana.
Przykładem sprzężenia zwrotnego może być wymiana pytań i odpowiedzi między nadawcą i odbiorcą. Ponieważ ich role stale się zmieniają w czasie trwania procesu komunikacyjnego, następuje sprzężenie zwrotne.
Patrz także Informacja zwrotna.
Kontekst
Jest to sytuacja, w której powstaje proces komunikacyjny. Obejmuje on czynniki emocjonalne, społeczne, okolicznościowe itd. i może mieć wpływ na wymianę myśli.
Przykładem kontekstu może być próba prowadzenia rozmowy telefonicznej podczas przyjęcia. W tym przypadku kontekst (strona) może być z kolei czynnikiem zakłócającym lub szumiącym w komunikacji, jeżeli uniemożliwia on efektywne przeprowadzenie procesu.
