Co to jest Zealot:
Określenie zealota pochodzi od łacińskiego eklezjastyczny zelōtes , a to od greckiego ζηλωτής ( zelotai ), oznaczającego sekciarski . W języku aramejskim qanayya , który pochodzi od hebrajskiego קנא ( qanaim ), oznacza gorliwy , tzn. być gorliwym.
Zealota to osoba należąca do grupy lub sekty religijnej narodu żydowskiego założonej przez Judasza Galilejczyka w I wieku, która charakteryzowała się gorliwością dla Jehowy lub Jahwe, sztywnością, radykalizmem i gwałtownością swojego fundamentalizmu religijnego, żądając, nawet przemocą, aby naród żydowski powrócił do czystego prawa mojżeszowego (Mojżesza), aby wypełnić wolę Boga, a także uzyskać całkowitą niezależność narodową (Judea) od Rzymian.
Ten ruch polityczny Zealotów rozpoczął się podobno w 6 r. n.e., kiedy to doszło do buntu pod wodzą Szymona Galilejczyka z powodu narzuconego przez Rzym spisu ludności. Przez kilka lat ruch ten przygotowywał się do bycia uzbrojoną i zorganizowaną grupą. W ten sposób przejęli oni kontrolę nad Jerozolimą w „wielkim żydowskim buncie” w latach 66-73 n.e., aż do czasu, gdy miasto zostało odbite przez Rzymian, a Świątynia zburzona. Ostatnim schronieniem Zealotów była twierdza Masada, którą w 76 roku n.e. po samobójstwie jej obrońców odzyskali Rzymianie.
Wśród uczniów Jezusa z Nazaretu byli niektórzy gorliwcy, na przykład Szymon Kananejczyk, zwany również Zealotem, i prawdopodobnie sicarius (część Zealotów) Judasz Iskariota, który chciał triumfującego Mesjasza, z przemocą, i rewolucyjnego. Jezus nie triumfował używając przemocy, w rzeczywistości odrzucał ją, był duchowym przywódcą, a nie ziemskim przywódcą, jak wielu uważało, że Mesjasz powinien być, nawet włączył do grona swoich uczniów współpracownika Rzymu, Mateusza Celnika, celnika.
Powiązane znaczenia:
Patrz również Sicarius.
