Co to jest Pangaea:
Pod nazwą Pangaea kryje się superkontynent, który istniał około 300 milionów lat temu , pomiędzy końcem ery paleozoicznej a początkiem ery mezozoicznej.
Pangea była jednym kontynentem, który składał się z większości wynurzonych lądów planety , które zgrupowały się w wyniku ruchu płyt tektonicznych. Miał on kształt podobny do podkowy i był rozmieszczony w obszarze równika ziemskiego, otoczony jednym morzem zwanym Panthalassa.
Pangaea, nazwa, powstała z greckich korzeni παν (pan), co oznacza „wszystko” i -gea , co pochodzi od Γαῖα (Gaîa) i jest imieniem „bogini Ziemi”. Został on po raz pierwszy użyty przez niemieckiego naukowca Alfreda L. Wegenera .
Około 200 milionów lat temu, między późnym triasem a wczesną jurą, Pangaea zaczęła się jednak rozpadać, tworząc dwa nowe kontynenty: Gondwana na zachodzie i Laurazja na północy, oddzielone morzem, znanym jako morze Thetis .
W wyniku nieustannego ruchu płyt tektonicznych, znanego naukowo jako teoria dryfu kontynentalnego , doszło do procesów rozpadu płyt, które dały początek kontynentom, jakie znamy dzisiaj.
O istnieniu Pangaea początkowo myśleli starożytni naukowcy, którzy zaobserwowali, że kontynenty pasują do siebie jak kawałki układanki i dlatego przypuszczali, że kontynenty mogły być w przeszłości połączone. Można to było w końcu ustalić w czasach współczesnych, z zaawansowaną technologią.
Spekuluje się jednak, że podobne procesy zachodziły już wcześniej, 600 milionów lat temu, wraz z istnieniem innego wcześniejszego superkontynentu o nazwie Pannotia , który rozpadł się i połączył, tworząc Pangeę.
