Czym jest Iconoclast:
ikonoklasta , w swoim pierwotnym znaczeniu, jest osobą, która sprzeciwia się kultowi świętych obrazów. Stąd etymologicznie słowo to, pochodzące z greckiego εἰκονοκλάστης (eikonoklástes), oznacza „łamacz obrazów”.
Najwcześniejszy odnotowany przypadek kłótni ikonoklastycznej w historii pochodzi z VIII wieku, w Cesarstwie Bizantyjskim , kiedy to uchwałą cesarza Leona III Izauryjskiego zakazano kultu obrazów religijnych Jezusa Chrystusa, Marii Panny i innych świętych katolickich. Wywołany przez to kryzys był taki, że ikonoklaści ogłosili swego rodzaju stan wojny przeciwko chrześcijańskim obrazom i prześladowali tych, którzy je czcili, tzw. ikonodułów. Zakaz ten został jednak zniesiony na soborze ekumenicznym w Nicei w 787 roku.
Kolejnym szczególnie znaczącym etapem ikonoklazmu był proces podboju w Ameryce , gdzie obrazy czczone przez rdzennych Amerykanów zostały zniszczone, aby zastąpić je obrazami narzuconymi przez religię katolicką, a tubylcy zostali zmuszeni do przejścia na chrześcijaństwo.
Dzisiaj natomiast uznaje się za obrazoburcę tę jednostkę, która odrzuca normy i tradycje , która idzie pod prąd społecznym konwencjom i ustalonym wzorcom. W tym sensie obrazoburca jest osobą, która reaguje krytycznie na swoją rzeczywistość, z kontrowersyjną i rewolucyjną postawą.
Na przykład awangardy artystyczne początku XX wieku były ruchami obrazoburczymi w tym sensie, że krytycznie konfrontowały się z kanonem artystycznym, który je poprzedzał i dążyły do głębokiej transformacji na poziomie form i procedur w praktykach artystycznych.
