Co to jest Etopeia:
etopeja to urządzenie retoryczne , które polega na opisie charakteru, działań, nawyków i innych wewnętrznych aspektów, które określają osobowość jednostki.
Słowo to, jako takie, pochodzi z greckiego ἠθοποιΐα (etopoeia), które składa się z ethos , co tłumaczy się jako „sposób postępowania”; poiein , co oznacza „tworzyć”, „naśladować”, „opisywać”, i przyrostka -ia , oznaczającego „działanie lub jakość”.
Tak więc etopeja jest opisem, za pomocą którego poznaje się zespół wewnętrznych cech (psychologicznych, moralnych, duchowych) danej postaci.
W tym sensie różni się od prozopografii , która jest opisem zewnętrznych cech postaci, tzn. jej cech fizycznych.
Patrz również prosopografia.
Etopeja, jako taka, jest literacką techniką konstrukcyjną , która pozwala nam odnieść się do najbardziej godnych uwagi lub wyróżniających się cech postaci w odniesieniu do fabuły, w której jest ona zanurzona. Poza tym pomaga nam zrozumieć, jaka jest ta postać i jak zachowałaby się lub zareagowała w danej sytuacji.
Aby zbliżyć się do etopoezy, możemy posłużyć się szeregiem cech, na podstawie których możemy skonfigurować czyjś sposób bycia. Na przykład, możemy mówić o ich zaletach i wadach, o ich upodobaniach i hobby, o ich afektach i zniechęceniach, o ich przekonaniach i uprzedzeniach, o ich sposobie patrzenia na życie i świat itd.
Miguel de Cervantes, na przykład , w swoim Don Kichocie , rysuje etopoezję tytułowego bohatera tej powieści, kiedy mówi: „[…] Należy więc wiedzieć, że ten wspomniany hidalgo, w czasach, gdy był bezczynny – a było ich najwięcej w roku – oddawał się czytaniu książek rycerskich, z tak wielkim zamiłowaniem i przyjemnością, że prawie całkowicie zapomniał o wykonywaniu polowań, a nawet o zarządzaniu swoim majątkiem […]”.
Patrz również Postacie literackie.
