Co to jest Egocentryzm:
Egocentryczny to przymiotnik, który opisuje kogoś, kto uważa siebie za centrum wszystkich interesów, centrum uwagi, centrum wszystkiego lub centrum świata , kto uważa, że jego własne opinie i interesy są ważniejsze niż opinie i interesy innych. To odnosi się do egocentryzmu związanego z ego.
Termin egocentryczny pochodzi z łaciny, jest połączeniem ego , co oznacza „ja”, i centrum , co oznacza „środek wszystkiego lub centrum”, i podkreśla tendencję osoby do odnoszenia wszystkiego do siebie, czyniąc siebie centrum wszechświata.
Niektóre synonimy dla egocentrycznego to: egoistyczny, narcystyczny, arogancki, egoistyczny. Egocentryzm jest przeciwieństwem altruizmu. Jest to forma izolacji i w konsekwencji forma, która prowadzi do nieszczęścia, ponieważ egocentrycy są tak skupieni na sobie i uważają się za tak lepszych, że w końcu nie mają przyjaźni.
Patrz również Egomaniac.
Bycie egocentrycznym polega na przesadnym wywyższaniu własnej osobowości, do tego stopnia, że uważa się siebie za centrum uwagi i centrum ogólnych działań.
Powiązane znaczenia:
U osoby egocentrycznej wyobraźnia i myśl są tak stale zajęte sobą i swoimi interesami, że nie jest ona w stanie postawić się na miejscu innej osoby i z punktu widzenia innego „ja” kontemplować matrycę lub wygląd rzeczy i zdarzeń, które mają miejsce.
Egocentryk stawia swoje myśli ponad innymi, to co myśli, opiniuje, uzasadnia, wierzy i decyduje jest przede wszystkim ponad resztą, dlatego świat kręci się wokół jego indywidualności.
Patrz również Prepotent.
Ludzie egocentryczni to podmioty, które są skłonne zmusić innych do ponoszenia własnych trudów, nie pomagając im, ponieważ nie obchodzą ich myśli, uczucia i problemy ludzi wokół nich.
Są również zdolni do udawania, dla siebie i dla innych, ponieważ nie mają odwagi zmierzyć się z rzeczywistością, gdyż boją się zranić swoje żądania.
Patrz również:
- Narcyzm.
- Wady danej osoby.
Egocentryzm i psychologia
W dziedzinie psychologii dziecięcej lub psychologii rozwojowej egocentryzm jest normalnym nastawieniem psychicznym lub umysłowym i jest charakterystyczny w drugim dzieciństwie. Polega na normalnej postawie od 3 do 6 roku życia i charakteryzuje się brakiem rozróżnienia między rzeczywistością osobistą a obiektywną .
Psycholog Jean Piaget stwierdził, że wszystkie dzieci na tym etapie są egocentryczne, ponieważ nie posiadają mechanizmów umysłowych, które pozwoliłyby im zrozumieć, że inni ludzie mają inne przekonania, potrzeby i rozumowanie niż one.
Patrz również:
- Ego.
- 50 wad u człowieka: od najmniej dokuczliwych do najpoważniejszych.
